برنده‌ها و فراموش‌شدگان شایسته

هشتاد‌و‌دومین جوایز گلدن گلوب، نشانه‌ای از موفقیت برگزارکنندگانش بود که چندسالی است می‌کوشند تا از سایه شایعات مربوط به رشوه‌گیری برای اهدای جایزه و بی‌اعتنایی به تنوع نژادی داوران دربیایند.

حسن تهرانی: هشتاد‌و‌دومین جوایز گلدن گلوب، نشانه‌ای از موفقیت برگزارکنندگانش بود که چندسالی است می‌کوشند تا از سایه شایعات مربوط به رشوه‌گیری برای اهدای جایزه و بی‌اعتنایی به تنوع نژادی داوران دربیایند. اکنون مقررات بسیار شدید داخلی، جلوی هر انحرافی در جهت جایزه با پارتی‌باز‌ی یا در مقابل دریافت رشوه را در خود بنیاد برگزارکننده گرفته است. ضمنا تعیین ۳۳۰ داور از ۸۵ کشور، از گلدن گلوب‌ جوایزی به معنی واقعی جهانی را به وجود آورده است. فیلم‌های غیرمتعارفی همچون فلو‌ (Flow) از لیتوانی و من هنوز اینجا هستم (I’m Still Here) از برزیل، در گذشته شانسی برای بردن جایزه نداشتند. البته سینما‌دوستان حرفه‌ای ما، در ایران، سطح سلیقه و درک‌شان از سینمای خوب بالاتر از خیلی از سینما‌دوستان بقیه کشور‌های جهان و به‌خصوص آمریکاست و در نتیجه، همه فیلم‌های برنده جایزه گلدن گلوب فیلم‌های شایسته‌ای نیستند. البته از نظر نگاهی جهانی داشتن‌ در انتخاب بهترین فیلم‌ها، برای نخستین بار گلدن گلوب جایگاه بالاتری را نسبت به اسکار دارد؛ چرا‌که نسبت تعداد اعضای رأی‌دهنده غیرآمریکایی آکادمی (که 9هزار‌و ۹۰۵ عضو‌ دارد) به اعضای آمریکایی آن کمتر از نسبت ۶۰ درصد داوران گلدن گلوب‌ است. خوشبختانه برگزارکنندگان گلدن گلوب به تقاضای من، نام عزیز ایران را جلوی نامم به‌عنوان رأی‌دهنده اضافه کردند.

از آنجا که مطمئنم اخبار مربوط به جوایز گلدن گلوب را تاکنون خوانده‌اید، به چند فیلمی که به نظر من بهترین فیلم‌های این جایزه بودند، می‌پردازم.

source