HIV چطور بر ارگان های بدن تاثیر می گذارد؟

به گزارش سلامت نیوز به نقل از وب ام دی، اچ‌آی‌وی به سیستم ایمنی بدن شما حمله می‌کند و مبارزه با بیماری های مختلف را سخت‌تر می‌کند. همانطور که ویروس دفاع طبیعی شما را ضعیف می کند، ممکن است علائمی را در سراسر بدن خود مشاهده کنید. اما اگر داروهای ضدرتروویروسی (ART) را در اوایل عفونت HIV شروع کنید، ممکن است اکثر این مشکلات را نداشته باشید.

این داروها می توانند عوارض جانبی نیز داشته باشند. شما باید مراقب بیماری های مختلف باشید و اقداماتی را برای جلوگیری یا کاهش آنها انجام دهید.

اثرات HIV بر سیستم ایمنی بدن

سیستم ایمنی بدن شما انواع مختلفی از گلبول های سفید دارد که با عفونت مبارزه می کنند. HIV درون نوعی به نام سلول های CD4 نفوذ می کند و از خود کپی می کند و ویروس سلول را می کشد.

بدن شما با ساخت سلول‌های CD4 بیشتر پاسخ می‌دهد، اما پس از مدتی، نمی‌تواند با ویروس همگام شود که باعث می شود سیستم ایمنی بدن شما ضعیف شود. با تجربه کردن این وضعیت بیشتر احتمال دارد بیمار شوید، حتی اگر در معرض میکروب های رایج قرار بگیرید. در این وضعیت عفونت ها طولانی تر، شدیدتر هستند و ممکن است بیشتر عود کنند.

اگر دستورالعمل‌های پزشک خود را با ART دنبال کنید، HIV از بین می‌برد و از آلوده کردن سلول‌های CD4 بیشتر و تضعیف سیستم ایمنی شما جلوگیری می‌کند.

مراحل عفونت HIV

حدود 2 تا 4 هفته پس از ابتلا به HIV، ممکن است احساس کنید که آنفولانزا دارید. این اولین مرحله است که عفونت اولیه یا حاد HIV نامیده می شود. علائم آن نیز عبارتند از:

• تب
• بثورات پوستی
• گلو درد
• خستگی
• غدد لنفاوی متورم

مرحله بعدی عفونت مزمن نامیده می شود. ممکن است به مدت 10 سال یا بیشتر علائمی نداشته باشید یا فقط علائم خفیف داشته باشید.

بدون درمان، از آنجایی که اچ‌آی‌وی مدام در بدن شما تکثیر می شود، به مرحله سوم یعنی ایدز می رسید. فردی که مبتلا به اچ آی وی است، زمانی که کمتر از 200 سلول CD4 در هر میلی متر مکعب خون داشته باشد یا زمانی که به چیزی که به آن بیماری تعریف کننده ایدز گفته می شود مبتلا شود، مبتلا به ایدز می شود.

شرایط تعریف کننده ایدز سرطان ها و بیماری های خاصی هستند که عفونت های فرصت طلب نامیده می شوند.

عفونت های فرصت طلب

این عفونت ها در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند بیشتر اتفاق می افتد یا شدیدتر است. برخی از موارد رایج عبارتند از:

• کاندیدیازیس: این یک عفونت با قارچی به نام کاندیدا است که دهان، مری، دستگاه تنفسی تحتانی یا بافت عمیق ریه را تحت تأثیر قرار می دهد.
• پنوموسیستیس پنومونی (PCP): قارچی به نام Pneumocystis jirovecii ریه های شما را آلوده می کند و باعث سرفه، تب و مشکلات تنفسی می شود.
• کمپلکس مایکوباکتریوم آویوم (MAC): این عفونت باکتریایی می تواند در بدن شما پخش شود و باعث تب و کاهش وزن شود.
• سرطان مهاجم دهانه رحم: سرطان از دهانه رحم شروع می شود و به سایر قسمت های بدن شما سرایت می کند.
• سیتومگالوویروس: این ویروس می تواند مشکلاتی در ریه ها، شکم، مغز و چشم شما ایجاد کند.
• سارکوم کاپوزی: رگ های خونی کوچک در جایی که نباید، رشد می کنند. ممکن است ضایعات پوستی یا مشکلاتی در ریه ها، روده ها یا غدد لنفاوی خود داشته باشید.
• لنفوم: این سرطان غدد لنفاوی شما یا سایر بافت های سیستم لنفاوی است.
• سل: باکتری ها باعث عفونت در ریه ها و گاهی اوقات سایر قسمت های بدن شما می شوند.
• سالمونلا سپتی سمی: این یک نوع شدید عفونت سالمونلا است که در آن باکتری ها سیستم ایمنی بدن شما را بیش از حد تحت فشار قرار می دهند.

اثرات HIV بر چشم

برخی از مشکلات چشمی خفیف هستند، اما برخی دیگر می توانند به حدی شدید باشند که باعث کوری شوند. برخی از شایع ترین آنها عفونت هایی هستند که می توانند منجر به خونریزی در شبکیه (بافت پشت چشم) و جدا شدن شبکیه شوند. حدود 7 نفر از هر 10 نفر مبتلا به ایدز درمان نشده، مشکلات مربوط به ایدز را در چشم خود خواهند داشت که معمولاً به دلیل سیتومگالوویروس است.

ممکن است تا زمانی که مشکلات طولانی نشده اند هیچ علامتی نداشته باشید، بنابراین اگر HIV پیشرفته دارید، مهم است که به طور منظم معاینه چشم انجام دهید. اگر بینایی شما تغییر کرد یا موارد زیر را تجربه کردید به پزشک مراجعه کنید:

• دچار تاری یا دوبینی می شوید.
• رنگ ها درست به نظر نمی رسند.
• لکه می بینید.
• شما چشمان آبکی یا قرمز دارید.
• شما به نور حساس هستید.
• چشم شما درد می کند.

اثرات HIV بر سیستم گردش خون

چندین مورد باعث می شود که شانس شما برای مشکلات قلبی افزایش یابد. از آنجایی که HIV بر سیستم ایمنی شما تأثیر می گذارد، بدن شما در حالی که سعی می کند با عفونت مبارزه کند، ملتهب می شود. این نوع التهاب با بیماری قلبی مرتبط است.

برخی از داروهایی که برای HIV مصرف می کنید نیز می توانند احتمال ابتلا به بیماری قلبی را بیشتر کنند. آنها می توانند باعث مقاومت به انسولین شوند که احتمال ابتلا به دیابت و مشکلات تجزیه چربی ها را افزایش می دهد. دیابت، به نوبه خود، خطر ابتلا به بیماری قلبی را افزایش می دهد. ممکن است برای کنترل قند و کلسترول خون به دارو نیاز داشته باشید.

اگر سیگار می کشید، آن را ترک کنید. از انواع سبزیجات و میوه ها، غلات کامل و غذاهای حاوی اسیدهای چرب امگا 3 استفاده کنید. گوشت بدون چربی و لبنیات کم چرب را انتخاب کنید. در بیشتر روزهای هفته، مانند پیاده روی سریع، 20 تا 30 دقیقه ورزش کنید.

اگر وزن اضافیدارید، کاهش 5 یا 10 پوندی می تواند تفاوت بزرگی ایجاد کند.

اثرات HIV بر کلیه ها

فشار خون بالا و دیابت هر دو مرتبط با HIV هستند و هر دو از علل اصلی بیماری کلیوی هستند. رژیم غذایی سالم و عادات ورزشی که برای قلب شما مفید است به کنترل فشار خون و قند خون شما کمک می کند. این به محافظت از کلیه های شما نیز کمک می کند.

برخی از داروهای HIV می توانند به کلیه های شما آسیب برسانند. اگر قبلاً مشکلات کلیوی دارید، ممکن است پزشک بخواهد از مصرف این داروها اجتناب کند یا اثرات آنها را به دقت تحت نظر داشته باشد.

پزشک شما باید کلیه های شما را به طور منظم چک کند زیرا ممکن است متوجه علائم بیماری کلیوی نشوید.

اثرات HIV بر دستگاه گوارش

بیش از نیمی از افراد مبتلا به ایدز علائم گوارشی را گزارش می کنند زیرا ویروس یا عفونت فرصت طلب دیواره های روده آنها را هدف قرار می دهد. اسهال شایع ترین این علائم است. با گذشت زمان، ویروس می تواند نحوه عملکرد دستگاه گوارش و حتی ظاهر آن را تغییر دهد.

کبد

برخی از داروهای HIV می توانند به کبد شما آسیب برسانند. بسیاری از افراد مبتلا به HIV نیز نوعی التهاب به نام هپاتیت دارند.

مصرف الکل را محدود کنید و از مواد مخدر استفاده نکنید. ابتلا به دیابت، کلسترول بالا یا تری گلیسیرید و اضافه وزن می تواند منجر به بیماری کبد چرب شود، بنابراین مراقب کربوهیدرات ها، چربی ها و کالری هایی که هر روز می خورید باشید.

در مورد دریافت واکسن هپاتیت A و هپاتیت B با پزشک خود مشورت کنید. هیچ واکسنی علیه هپاتیت C وجود ندارد، اما باید برای آن آزمایش شوید.

برای تشخیص زودهنگام هر گونه مشکل کبدی، به طور منظم آزمایش خون بدهید.

دهان

دهان شما ممکن است یکی از اولین جاهایی باشد که متوجه علائم HIV می شوید. مواردی مانند خشکی دهان، عفونت های قارچی، بیماری های لثه، تبخال و آفت می تواند جویدن یا بلع را دردناک کند. اگر آنها خیلی طولانی شوند، ممکن است نتوانید داروهای HIV خود را مصرف کنید یا مواد مغذی مورد نیاز خود را دریافت کنید.

عادات خوب دندان می تواند به جلوگیری از این مسائل کمک کند، بنابراین به طور منظم مسواک بزنید و نخ دندان بکشید. برای معاینه به دندانپزشک خود مراجعه کنید و اگر مشکلی دارید به او بگویید. اکثر بیماری های دهان مرتبط با HIV قابل درمان هستند.

اثرات HIV بر روی سیستم اسکلتی

افرادی که به این ویروس مبتلا هستند، نسبت به افرادی که این بیماری را ندارند، زودتر بافت استخوان از دست می دهند. استخوان های شما ممکن است شکننده شوند و راحت تر بشکنند. به خصوص لگن شما ممکن است درد داشته باشد و احساس ضعف کنید.

مواردی که ممکن است باعث این بیماری شوند عبارتند از خود ویروس، التهاب ناشی از آن، داروهایی که برای درمان HIV یا بیماری‌های مرتبط با آن (مانند استروئیدها یا آنتی اسیدها) مصرف می‌کنید و یک سبک زندگی ناسالم. همچنین ممکن است ناشی از کمبود ویتامین D باشد که در افراد مبتلا به HIV شایع است.

برای کمک به حفظ فرم استخوان های خود:

• مطمئن شوید که مقدار زیادی کلسیم و ویتامین D دریافت می کنید.
• به گونه‌ای ورزش کنید که روی استخوان‌های شما وزن ایجاد کند، مانند پیاده‌روی یا بلند کردن وزنه.
• سیگار نکشید و الکل مصرف نکنید.
• از پزشک خود بخواهید سطح ویتامین D شما را بررسی کند.
• با پزشک خود در مورد مکمل ها یا سایر داروها برای کمک به استخوان ها صحبت کنید.

اثرات HIV بر سیستم عصبی

حدود نیمی از افراد مبتلا به ایدز مشکلات عصبی مرتبط با این ویروس دارند. عفونت یا التهاب می‌تواند به نخاع یا مغز شما آسیب برساند و سلول‌های عصبی شما را از کار کردن آنطور که باید باز دارد. برخی از داروها نیز می توانند بر سیستم عصبی شما تأثیر بگذارند.

مغز

التهاب در مغز و نخاع می تواند منجر به گیجی و سایر مشکلات فکری و همچنین ضعف، سردرد، تشنج و مشکلات تعادل شود.

زمانی که ایدز بسیار طولانی است، ممکن است دچار زوال عقل شوید و در به خاطر سپردن چیزها مشکل داشته باشید.

ابتلا به HIV همچنین می تواند بر سلامت روان شما تأثیر بگذارد. بسیاری از افرادی که با آن زندگی می کنند افسردگی یا اضطراب دارند. متخصصان سلامت روان و گروه‌های حمایتی می‌توانند به شما کمک کنند تا نگرانی‌های خود را برطرف کرده و زندگی خود را با HIV مدیریت کنید.

اعصاب

عفونت فرصت طلب سیتومگالوویروس می تواند به اعصاب شما حمله کند و کنترل بازوها و پاها یا مثانه را برای شما سخت کند.

زمانی که افراد مبتلا به ایدز تحت درمان قرار نمی‌گیرند، معمولاً سوراخ‌های کوچکی در رشته‌های ستون فقرات ایجاد می‌شود که به آن میلوپاتی واکولار می گویند و باعث ایجاد مشکل در راه رفتن می شود.

اچ‌آی‌وی یا داروهایی که آن را درمان می‌کنند نیز می‌توانند به اعصاب سراسر بدن آسیب برسانند و باعث نوروپاتی شوند. ممکن است درد، بی حسی، ضعف، سوزش، سفتی یا سوزن سوزن شدن داشته باشید.

درمان ضد رتروویروسی برای درمان HIV می تواند خطر ابتلا به این شرایط یا عوارض را کاهش دهد. اگر دارویی باعث ایجاد مشکلات شده باشد، ممکن است پزشک داروی شما را تغییر دهد.

اثرات HIV بر روی پوست

بسیاری از افراد در مرحله اول عفونت HIV دچار بثورات پوستی می شوند. معمولاً بدون درمان طی چند روز یا چند هفته از بین می رود. با گذشت زمان، تعدادی از موارد ممکن است باعث ایجاد بثورات بیشتری شود. همیشه مهم است که پزشک خود را در مورد بثورات آگاه کنید، زیرا ممکن است نشانه یک مشکل جدی باشد یا یک داروی اچ آی وی ممکن است باعث آن شود.

افرادی که HIV دارند بیشتر در معرض ابتلا به عفونت های ویروسی هستند. هرپس زوستر، هرپس سیمپلکس و مولوسکوم کونتاژیوزوم می توانند باعث ایجاد بثورات یا تاول شوند.

سارکوم کاپوزی باعث ایجاد ضایعات، لکه ها یا گره هایی می شود که رنگ متفاوتی با پوست شما دارند. گاهی اوقات، شما همچنین می توانید ضایعاتی در اندام های داخلی خود داشته باشید که ممکن است تهدید کننده زندگی باشند.

اثرات داروهای ضد رتروویروسی بر بدن

درمان ضد رتروویروسی به افراد مبتلا به HIV کمک می کند زندگی طولانی تر و سالم تری داشته باشند و خطر انتشار ویروس را در آنها کاهش دهد. این داروها می توانند عوارض جانبی داشته باشند که بسیاری از آنها با گذشت زمان از بین می روند. به طور کلی، مزایای آن بیشتر از خطرات است.

انواع مختلفی از داروهای ضد رتروویروسی وجود دارد و پزشک شما ممکن است آنها را به روش های مختلف ترکیب کند. عوارض جانبی می تواند از دارویی به دارو دیگر یا از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد.

عوارض جانبی رایج این داروها عبارتند از:

• ناراحتی معده و استفراغ
• اسهال
• مشکل در خواب
• سردرد
• کهیر
• سرگیجه
• خستگی

در صورت داشتن هر یک از این مشکلات با پزشک خود صحبت کنید. آنها ممکن است بتوانند داروی شما را تغییر دهند یا گزینه دیگری برای مقابله با عوارض به شما توصیه کنند.

سلامتی خود را در اولویت قرار دهید. داروهای خود را طبق دستور مصرف کنید و هر گونه تغییر یا علائم جدید را به پزشک اطلاع دهید.