به گزارش سلامت نیوز به نقل از همشهری، با افزایش سن، بسیاری از عملکردهای بدن دچار تغییراتی میشوند که گاه بیصدا و پنهان اما تأثیرگذارند. یکی از این تغییرات مهم، کاهش حس تشنگی در سالمندان است. در بسیاری از موارد آنها غیر از مواردی که بخواهند دارویی مصرف کنند، سمت لیوان یا بطری آب نمیروند. این موضوع میتواند بدن آنها را در معرض خطر شدید کمآبی قرار دهد و زمینهساز مشکلات جدی برای سلامت آنها شود؛بدون آنکه متوجه این خطر باشند.
احمد دلبری، متخصص طب سالمندان در این باره میگوید: «کاهش حس تشنگی در سالمندان یک تغییر فیزیولوژیک طبیعی ناشی از افزایش سن است. با افزایش سن، گیرندههای تشنگی در هیپوتالاموس حساسیت خود را نسبت به تغییرات حجم و اسمولالیته مایعات بدن از دست میدهند. در نتیجه، احساس تشنگی کاهش پیدا میکند، حتی زمانی که بدن دچار کمآبی شده است. این وضعیت بهویژه در سالمندانی که دچار اختلال شناختی یا محدودیت حرکتی هستند، شایعتر و خطرناکتر است.
دلبری ادامه میدهد: کاهش حس تشنگی معمولاً از حدود 60سالگی به بعد آغاز میشود، اما در همه افراد به یک اندازه نیست. این تغییر در ابتدا خفیف و تدریجی و ممکن است در سالمندان نسبتاً جوان (۶۰ تا ۷۵ سال) کمتر محسوس باشد، اما در سالمندان ۸۰ سال به بالا یا آنهایی که دچار بیماریهای مزمن، نارسایی کلیه، زوال عقل یا مصرف داروهای ادرارآور هستند، شدت بیشتری پیدا میکند و خطر کم آبی بهمراتب بالاتر میرود.
خطرات کمآبی
بعضی سالمندان به دلیل ترس از تکرر ادرار یا بیاختیاری، عمداً کمتر آب مینوشند. این رفتار در بلندمدت خطرناک است. وقتی فرد سالمند به دلیل ترس از تکرر ادرار یا بیاختیاری، عمداً مصرف مایعات را کاهش میدهد، بدنش دچار کمآبی مزمن میشود. آن هم در حالی که کمآبی فقط به معنی خشکشدن گلو یا احساس تشنگی شدید نیست. در سالمندان، کمآبی ممکن است خود را به شکل گیجی، کاهش تمرکز، بیحالی، افت فشار خون، ضعف عضلانی، یبوست یا حتی زمینخوردنهای مکرر نشان دهد.
گاهی این علائم با علائم زوال عقل یا سکته مغزی اشتباه گرفته میشوند. کمآبی مزمن همچنین میتواند بر عملکرد قلب و کلیهها اثر منفی بگذارد. اگر سالمند داروهای خاصی مانند داروهای ضد فشار خون، دیورتیکها (ادرارآورها)، یا داروهای ضدالتهاب مصرف میکند، کمآبی میتواند عوارض این داروها را تشدید کند یا حتی باعث شود که داروها اثربخشی کمتری داشته باشند.
source