دولت با مدیریت صحیح کنترل بازار را به دست دارد/تکیه بر تولید داخل راه دشمن را می‌بندد

پژوهشگر مرکز بودجه و مالی دانشگاه امام حسین در گفتگو با آنا

پژوهشگر مرکز برنامه، بودجه و مالی دانشگاه امام حسین، گفت: الگوی حکمرانی مهمترین عامل شکل گرفتن اقتصاد است؛ از همین رو حتی اگر درگیر جنگ تحمیلی هم نبودیم بایستی از الگوی درست برای مدیریت اقتصاد استفاده کنیم. در همین راستا لازم است که دولت با مدیریت صحیح و رصد بازار کنترل کار را به دست بگیرد.

به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری آنا؛ هرچند که کشور ما سال هاست که به واسطه تحریم‌های ظالمانه عرصه جنگ اقتصادیست، اما طی روز‌های گذشته با شروع حمله رژیم صهیونیستی به ایران این نبرد وارد مرحله جدیدتری شد که پیروزی در آن نیز قطعا نیاز به راهبردی نوین و خلاقانه دارد. در این شرایط بدیهی است که کارکرد‌ها و فرآیند‌های اقتصادی نیاز به چینشی جدید دارند و باید با درنظر گرفتن برنامه‌های کوتاه و بلند مدت صحیح فصلی جدید را در تقویت اقتصاد پدید آورد.

به کارگیری شیوه درست مدیریت اقتصادی در این شرایط نه تنها به افزایش تاب آوری و کاهش آسیب‌های حمله رژیم صهیونیستی به ایران، کمک می‌کند بلکه این امکان را فراهم می‌کند که پس از پیروزی در نبرد میدانی روند توسعه اقتصادی را نیز با سرعت بیشتری پیش ببریم.

محمد امین حاجی لنگری اقتصاددان و پژوهشگر مرکز برنامه، بودجه و مالی دانشگاه جامع امام حسین با اشاره به اهمیت تصحیح زیر ساخت‌های اقتصادی کشور برای افزایش انضباط و تصحیح روند توسعه اقتصادی به خبرنگار آنا گفت: الگوی حکمرانی مهمترین عامل شکل گرفتن اقتصاد است؛ از همین رو حتی اگر درگیر جنگ تحمیلی هم نبودیم بایستی از الگوی درست برای مدیریت اقتصاد استفاده کنیم. در همین راستا لازم است که دولت با مدیریت صحیح و رصد بازار کنترل کار را به دست بگیرد. تاکید می‌شود که واگذاری اقتصاد به بازار بر اساس شیوه‌های غربی صحیح نیست و موجب ایجاد فرصت برای دشمنان می‌شود.

مدیریت اطلاعات اقتصادی

وی ضمن اشاره به اهمیت سازمان دهی صحیح در مدیریت اطلاعات اقتصادی گفت: نیاز است که سامانه جامعی برای ارزیابی نیاز‌های روز اقتصادی و کالا‌های مورد نیاز جامعه تشکیل و دولت با سنجش دقیق فاکتور‌های اقتصادی نسبت به مدیریت بازار و سامان دهی اوضاع اقدام نماید. نیت کوچک کردن بخش خصوصی نیست بلکه صحبت این است که دولت باید مسائل استراتژیک را در اختیار خود داشته باشد و همچنین بازار را نیز تمام و کمال به دست بخش خصوصی نسپارد تا به هر سویی که عده‌ای تصمیم می‌گیرند حرکت کنیم.

این اقتصاددان تصریح کرد: در شرایط جنگی باید نیاز‌های کشور اعم از انرژی و غذا و … باید به دقت احصاء شده و بعد از آن مشخص شود که این نیاز‌ها از چه طریق تامین می‌شوند و تا چه حد کمبود و یا مازاد داریم. تاکید می‌شود که برای جبران کمبود‌ها در کشور بایستی تکیه بر تولید آن در داخل کشور باشد و واردات راه حلی مناسب و دائمی نیست. بایستی به تولید کننده نیز برای فروش مازاد تولید خود با صادرات و یا خرید تضمینی کمک کنیم.

راهی برای دشمن باز نکنید

لنگری با اشاره به ناکارآمدی سیستم اقتصادی لیبرال گفت: سپردن کل اقتصاد به بازار که در این مکتب تبلیغ می‌شود در کشور ما ناکارآمد است چرا که راهی برای ضربه زدن دشمن باز می‌کند؛ حتی نمونه این نوع ضربه را پیش از این شاهد بوده‌ایم. در نمونه‌ای در یکی از دولت‌های قبل، عیادی دشمن با ارزان کردن مرغ شرایط اقتصادی مرغداران را آشفته کردند؛ سپس با حربه‌هایی مانع از جوجه ریزی شدند و در نهایت توانستند که بازار مرغ کشور را به آشوبی بزرگ دچار کنند.

وی تصریح کرد: پس دیده‌ایم که اگر دولت حکمرانی صحیحی در اقتصاد نداشته باشد و تلاش کند با سپردن همه چیز به بازار از وظایف خود در کنترل بازار به درستی عمل نکند؛ عوامل دشمن ممکن است هر کالایی که بتوانند را خریداری و صادر و یا امحا کنند. عوامل دشمن اجازه نخواهند داد که اقتصاد به خودی خود درست عمل کند، بلکه هر جایی که بتوانند نفوذ کرده و ضربه می‌زنند؛ به همین جهت نظارت دولت لازم است.

ارز حاصل از صادرات را به درستی مدیریت کنید

این اقتصاد دان با اشاره به اهمیت ورود نظارت دولت به بخش واردات و صادرات گفت: دولت مدیریت صحیحی در واردات و صادرات ندارد و تنها ارز اختصاص می‌دهد و این بخش خصوصی است که تصمیم می‌گیرد از کجا و با چه کیفیتی واردات انجام دهد؛ این بخش نیز با توجه به منابع و اطلاعاتی که دارد تصمیم می‌گیرد. دراین شرایط دولت باید با شناسایی مبادی وارداتی ارزان‌تر و یا با کیفیت‌تر اقدام به اعمال برنامه ریزی خود بر واردات نماید.

لنگری تصریح کرد: در شرایط جنگی نباید به تاجر این اختیار داده شود که هر کالایی را صادر کرده و اختیار ارز حاصل از آن را نیز به او بسپاریم. باید توجه داشت که بازرگانی یک کالا تنها بخشی از زنجیره تولید تا فروش آن است و بازرگان صاحب تمام امتیاز آن نیز نیست بلکه ارز حاصل از صادرات متعلق به تمام کشور است. در حال حاض بیشتر سود حاصل از تولید به صادر کننده می‌رسد و این سیستم غلطی است.

وی افزود: تمام زحمت یک محصول به عهده تولیدکننده است و هر تولید با استفاده از منابع کشور انجام می‌شود پس نباید به این گونه باشد که تمام سود تولید و صادرات این محصول در اختیار بازرگان قرار گیرد و حتی او تصمیم بگیرد که ارز حاصل را به چه قیمت و چگونه به زنجیره اقتصادی کشور بازگرداند، بلکه بایستی بازرگان کارمزد خود را از فروش کالای صادراتی بدست آورد و منابع ارزی حاصل دراختیار کشور قرار گیرد.