1
بسیاری از مسافران هواپیمایی به طور طبیعی در مورد پرواز نگرانی دارند. با این حال، سفر هوایی تجاری در مقیاس جهانی همچنان به طور فزاینده‌ای ایمن‌تر می‌شود، طبق یک مطالعه جدید به رهبری مؤسسه فناوری ماساچوست (MIT).
این مطالعه نشان داده است که خطر مرگ و میر در سفرهای هوایی تجاری بین سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۲ به ازای هر ۱۳.۷ میلیون بار سوار شدن مسافر به هواپیما در سراسر جهان یک مورد بوده است.
این یک بهبود قابل توجه نسبت به خطر یک مرگ به ازای هر ۷.۹ میلیون سوار شدن در دوره ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۷ است و پیشرفتی چشمگیر نسبت به یک مرگ به ازای هر ۳۵۰ هزار سوار شدن در دوره ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۷ به شمار می‌رود.
ایمنی سفرهای هوایی به طور مداوم در حال بهبود است
“ایمنی هوانوردی همچنان در حال بهبود است”، آرنولد بارنت، یک کارشناس در زمینه ایمنی و عملیات پروازهای هوایی از MIT و یکی از نویسندگان این مطالعه گفت.
“شاید فکر کنید که سطح خطر غیرقابل کاهش وجود دارد که نمی‌توان از آن پایین‌تر رفت. و با این حال، احتمال مرگ در طول یک سفر هوایی هر سال حدود هفت درصد کاهش می‌یابد و همچنان هر دهه به نصف می‌رسد.”
البته، هیچ تضمینی برای بهبود همیشگی وجود ندارد؛ برخوردهای نزدیک اخیر در باندهای فرودگاه‌های آمریکا توجه‌ها را به خود جلب کرده‌اند و این نکته را یادآوری می‌کنند که ایمنی پرواز نیاز به تلاش مداوم دارد.
همچنین ممکن است که همه‌گیری کووید-۱۹ یک خطر جدید موقتی را در ارتباط با پرواز معرفی کرده باشد. این مطالعه این خطر را جدا از روندهای ایمنی بلندمدت بررسی می‌کند که بر روی تصادفات و حملات عمدی به هوانوردی تمرکز دارد.
ایمنی سفرهای هوایی تقریباً هر دهه دو برابر شده است
بارنت بهبودهای بلندمدت در ایمنی هوانوردی را به “قانون مور” تشبیه می‌کند، اصلی که بر اساس آن توان محاسباتی تقریباً هر ۱۸ ماه دو برابر می‌شود. در این مورد، سفر هوایی تجاری از اواخر دهه ۱۹۶۰ هر دهه تقریباً دو برابر ایمن‌تر شده است.
“در اینجا ما یک نسخه هوایی از قانون مور داریم”، بارنت که سال‌ها در اصلاح آمار ایمنی سفرهای هوایی مشارکت داشته است، گفت.
از نظر خطر به ازای هر سوار شدن، مسافران امروزه حدود ۳۹ برابر ایمن‌تر از دوره ۱۹۶۸-۱۹۷۷ هستند.
ایمنی پرواز در دوران همه‌گیری
این مطالعه همچنین شامل یک یافته جداگانه در مورد تأثیر کووید-۱۹، با تمرکز بر انتقال ویروس توسط مسافران هواپیمایی در دوران همه‌گیری است.
این تحلیل بخشی از داده‌های اصلی که حوادث هوایی را در طول عملیات‌های عادی ارزیابی می‌کند، نیست. با این حال، بارنت معتقد بود که مهم است مورد خاص انتقال ویروس در دوران همه‌گیری را بررسی کند.
انتقال کووید-۱۹ در هواپیماهای مسافربری
این مطالعه تخمین می‌زند که بین ژوئن ۲۰۲۰ و فوریه ۲۰۲۱، پیش از آنکه واکسن‌ها به طور گسترده در دسترس باشند، حدود ۱۲۰۰ مرگ در ایالات متحده به طور مستقیم یا غیرمستقیم با انتقال کووید-۱۹ در هواپیماهای مسافربری مرتبط بوده است.
بیشتر این مرگ‌ها احتمالاً شامل افرادی می‌شد که ویروس را از دیگرانی که در طول سفر هوایی آلوده شده بودند، گرفته بودند.
مرگ‌های ناشی از کووید مرتبط با سفرهای هوایی
علاوه بر این، مطالعه تخمین می‌زند که در سطح جهانی، از مارس ۲۰۲۰ تا دسامبر ۲۰۲۲، حدود ۴۷۶۰ مرگ با انتقال کووید-۱۹ در هواپیماها مرتبط بوده است.
این تخمین‌ها بر اساس داده‌های موجود در مورد نرخ‌های انتقال و نرخ‌های مرگ و میر روزانه است، با توجه به توزیع سنی مسافران هوایی در طول همه‌گیری.
جالب است که به نظر نمی‌رسد آمریکایی‌های مسن‌تر در دوران همه‌گیری کمتر پرواز کرده باشند، هرچند که خطر مرگ ناشی از عفونت برای آن‌ها بیشتر از مسافران جوان‌تر بود.
بارنت گفت: “پاسخ ساده‌ای برای این وجود ندارد. اما ما تلاش کردیم تا برآوردهای واقع‌گرایانه و محافظه‌کارانه ارائه کنیم تا مردم بتوانند درس‌های مهمی از آنچه اتفاق افتاده بگیرند. من معتقدم که مردم باید حداقل به این اعداد نگاه کنند.”
مرگ‌های خارج از دوران همه‌گیری
برای مطالعه مرگ و میرها در طول عملیات‌های عادی هواپیمایی، پژوهشگران از داده‌های بنیاد ایمنی پرواز، بانک جهانی، و انجمن بین‌المللی حمل و نقل هوایی استفاده کردند.
برای ارزیابی خطرات سفر هوایی، از معیارهای مختلفی استفاده شده است، از جمله مرگ و میرها به ازای هر میلیارد مایل مسافر و حوادث مرگبار به ازای هر ۱۰۰ هزار ساعت پرواز.
با این حال، بارنت معتقد است که مرگ و میرها به ازای هر سوار شدن مسافر، “قابل دفاع‌ترین” و قابل فهم‌ترین آمار است، زیرا به طور مستقیم به این سؤال پاسخ می‌دهد: اگر شما یک کارت پرواز برای یک پرواز دارید، احتمال مرگ شما چقدر است؟ این آمار همچنین حوادثی که ممکن است در ترمینال‌های فرودگاه رخ دهد را نیز در نظر می‌گیرد.
بارنت که قبلاً این معیار را توسعه داده است، یافته‌های خود را چندین بار به‌روز کرده و یک نمای کلی از ایمنی هوایی در طول زمان ایجاد کرده است:
مرگ و میرهای هوایی تجاری به ازای هر سوار شدن مسافر:
- ۱۹۶۸-۱۹۷۷: یک مورد به ازای هر ۳۵۰ هزار
- ۱۹۷۸-۱۹۸۷: یک مورد به ازای هر ۷۵۰ هزار
- ۱۹۸۸-۱۹۹۷: یک مورد به ازای هر ۱.۳ میلیون
- ۱۹۹۸-۲۰۰۷: یک مورد به ازای هر ۲.۷ میلیون
- ۲۰۰۷-۲۰۱۷: یک مورد به ازای هر ۷.۹ میلیون
- ۲۰۱۸-۲۰۲۲: یک مورد به ازای هر ۱۳.۷ میلیون
همانطور که داده‌های بارنت نشان می‌دهد، این بهبودها تصادفی نیستند بلکه یک روند بلندمدت را نشان می‌دهند. در حالی که مقاله جدید بیشتر بر روی نتایج تجربی متمرکز است تا توضیح آن‌ها،
بارنت چندین عامل مؤثر را پیشنهاد می‌دهد، از جمله پیشرفت‌های فناوری مانند سیستم‌های جلوگیری از برخورد در هواپیماها، آموزش‌های گسترده، و کارهای دقیق توسط سازمان‌هایی مانند سازمان فدرال هواپیمایی ایالات متحده و هیئت ملی ایمنی حمل و نقل.
تفاوت‌ها در ایمنی سفرهای هوایی
با این حال، هنوز هم تفاوت‌هایی در ایمنی سفرهای هوایی در سراسر جهان وجود دارد. این مطالعه کشورها را به سه دسته بر اساس سوابق ایمنی هوایی تجاری آن‌ها تقسیم می‌کند.
در دسته سوم، نرخ مرگ و میر به ازای هر سوار شدن مسافر در دوره ۲۰۱۸-۲۰۲۲ حدود ۳۶.۵ برابر بیشتر از دسته اول بوده است. این موضوع نشان می‌دهد که ایمنی سفرهای هوایی به طور قابل توجهی بستگی به منطقه دارد.
دسته اول کشورها شامل ایالات متحده، کشورهای اتحادیه اروپا، سایر کشورهای اروپایی مانند نروژ و سوئیس، و همچنین استرالیا، کانادا، چین، اسرائیل، ژاپن و نیوزیلند است.
دسته دوم شامل کشورهایی مانند برزیل، هند، مکزیک، آفریقای جنوبی و کره جنوبی می‌شود که خطر مرگ و میر به ازای هر سوار شدن در آن‌ها در دوره ۲۰۱۸-۲۰۲۲ حدود یک مورد به ازای هر ۸۰ میلیون بود.
دسته سوم شامل تمامی کشورهای دیگر می‌شود. در حالی که مرگ و میرهای هوایی به ازای هر سوار شدن در این کشورها در دوره ۲۰۱۸-۲۰۲۲ تقریباً به نصف کاهش یافته است، بارنت اشاره می‌کند که هرچند این بهبودها مثبت هستند، اما ممکن است آن‌ها بتوانند پیشرفت خود را با یادگیری از کشورهای پیشرو تسریع کنند.
بارنت مشاهده کرد: “کشورهای باقیمانده همچنان با عاملی تقریباً برابر با دو بهبود می‌یابند، اما هنوز هم از دو گروه اول عقب‌تر هستند.”
نرخ قابل توجه پیشرفت
در مجموع، بارنت اشاره می‌کند که، با وجود چالش‌های ایجاد شده توسط کووید-۱۹ و با در نظر گرفتن جلوگیری از تصادفات، به ویژه در کشورهایی با کمترین نرخ مرگ و میر، شگفت‌انگیز است که ایمنی هوایی همچنان در حال بهبود است.
پیشرفت در این زمینه هرگز تضمین‌شده نیست، اما کشورهای پیشرو در ایمنی هوایی، به همراه مقامات دولتی و خطوط هوایی آن‌ها، به طور مداوم راه‌هایی برای افزایش ایمنی پرواز پیدا می‌کنند.
بارنت نتیجه‌گیری کرد: “پس از دهه‌ها بهبودهای چشمگیر، واقعاً سخت است که به همان نرخ بهبود ادامه داد. و با این حال آن‌ها این کار را انجام می‌دهند.”
این مطالعه در مجله مدیریت حمل و نقل هوایی منتشر شده است.
source