هیچ‌کس نمی‌رفت ۵۰۰ متر زیر زمین جانش را به خطر بیندازد فقط برای شندرغاز حقوق. آن زمان در آیین‌نامه بهترین تسهیلات درمانی و بالاترین حقوق بازنشستگی دیده شده بود، اما زمان بازنشستگی که رسید کم‌کم همه‌چیز عوض شد.
ایلنا: هیچ‌کس نمی‌رفت ۵۰۰ متر زیر زمین جانش را به خطر بیندازد فقط برای شندرغاز حقوق. آن زمان در آیین‌نامه بهترین تسهیلات درمانی و بالاترین حقوق بازنشستگی دیده شده بود، اما زمان بازنشستگی که رسید کم‌کم همه‌چیز عوض شد. پانزدهم مهر بازنشستگان صندوق فولاد از استان‌های مختلف، اصفهان و خوزستان و تهران، مقابل نهاد ریاست‌جمهوری در پاستور جمع شدند تا بعد از مدت‌ها انتظار صدای خود را به گوش رئیس‌جمهور برسانند. اما این صدا گویا فرکانس مناسب نداشت؛ چون نه‌تنها شنیده نشد، بلکه با بازنشستگان برخورد شد. این بازنشستگان در تجمع روز ۱۸ شهریور مقابل وزارت کار، قول و وعده شنیده بودند که 10روزه بخش مهمی از مشکلات حل می‌شود. بعد از گذشت نزدیک به یک ماه، اتفاقی نیفتاد و بازنشستگان به اجبار به پاستور آمدند.
«اصلا صدایمان را نشنیدند»؛ «انگار پشت در یک خانه خالی آمده‌ایم و فریاد می‌زنیم»؛ «فقط تلاش کردند متفرق‌مان کنند و بی‌نتیجه از مقابل نهاد ریاست‌جمهوری دامن برچیدیم و رفتیم…». ما یک روز بعد از برگزاری این تجمع، سراغ چند بازنشسته فولاد رفتیم. این بازنشستگان که روزگاری کارگر معدن بودند و به امید درمان مناسب و حقوق بازنشستگی کافی به سخت‌ترین و جان‌کاه‌ترین شغل دنیا تن داده بودند، امروز از شرایط خرسند نیستند. درمان مشکل دارد، حقوق‌ها ناکافی است و متناسب‌سازی به‌درستی اجرا نشده است.
source