خبرگزاری اسپوتنیک بهره‌برداری عملیاتی از مجری مجازی خود با نام «شیرین» را آغاز کرد تا ضمن تغییر در فرآیندهای سنتی تولید محتوا، سرعت انتشار اخبار تصویری به زبان فارسی را افزایش دهد و هزینه‌های فنی استودیو را مدیریت کند.
به گزارش خبرگزاری آنا؛ ویدیو‌های منتشر شده توسط این خبرگزاری نشان می‌دهد که سامانه هوشمند جدید، متن‌های خبری را پردازش کرده و آنها را با شبیه‌سازی چهره و صدای انسان ارائه می‌دهد. بکارگیری این فناوری در اتاق خبر، تغییراتی بنیادین در چرخه تولید ایجاد می‌کند و وابستگی به عوامل انسانی و تجهیزات فیزیکی را کاهش می‌دهد. فناوری تبدیل متن به ویدیو که در این پروژه استفاده شده، حرکات لب و اجزای صورت را با کلمات ادا شده همگام‌سازی می‌کند و خروجی نهایی را به استاندارد پخش تلویزیونی نزدیک می‌سازد.
فرآیند تولید خبر در رسانه‌های تصویری به‌طور معمول شامل مراحل زمان‌بر و پرهزینه‌ای است. هماهنگی استودیو، تنظیم نور، گریم مجری، صدابرداری و تدوین، مراحلی هستند که فاصله زمانی بین وقوع رویداد و پخش خبر را افزایش می‌دهند. فناوری هوش مصنوعی این زنجیره را کوتاه می‌کند. سامانه‌های جدید قادرند بلافاصله پس از تایید متن توسط سردبیر، فایل ویدیویی را آماده کنند. این ویژگی برای خبرگزاری‌ها در زمان پوشش اخبار فوری اهمیت دارد، زیرا امکان واکنش سریع به رویداد‌ها را بدون نیاز به آفیش عوامل فنی فراهم می‌آورد.
مدیریت منابع انسانی در خبرگزاری‌ها با ورود این ابزار‌ها وارد مرحله جدیدی می‌شود. مجریان هوش مصنوعی محدودیت‌های بیولوژیک ندارند و می‌توانند بدون خستگی و به‌صورت شبانه‌روزی فعالیت کنند. پوشش شیفت‌های خبری بامدادی یا روز‌های تعطیل که همواره چالشی برای رسانه‌ها بوده است، از طریق این سامانه‌ها تسهیل می‌شود. استفاده از مجری مجازی باعث می‌شود تمرکز نیروی انسانی متخصص و خبرنگاران، از اجرای روخوانی خبر به سمت تولید محتوا، راستی‌آزمایی اطلاعات و تهیه گزارش‌های تحلیلی معطوف گردد.
توسعه بخش‌های چندزبانه در رسانه‌های بین‌المللی نیز تحت تأثیر این فناوری قرار گرفته است. خبرگزاری‌ها پیش از این برای راه‌اندازی سرویس‌های خبری به زبان‌های دیگر، ملزم به جذب مجریان مسلط به آن زبان و با لهجه استاندارد بودند. هوش مصنوعی اکنون این امکان را فراهم کرده است که یک آواتار واحد، اخبار را به زبان‌های گوناگون قرائت کند. نمونه اجرا شده در بخش فارسی اسپوتنیک نشان می‌دهد که تطبیق الگوریتم‌ها با آوا‌ها و ساختار زبان فارسی انجام شده و نیاز به حضور فیزیکی گوینده فارسی‌زبان در استودیو مرتفع شده است.
کاهش خطا‌های کلامی حین خواندن خبر از دیگر ویژگی‌های فنی این سیستم است. مجریان انسانی ممکن است هنگام قرائت نام‌های خاص، اعداد و ارقام یا واژگان تخصصی دچار اشتباه شوند که نیازمند ضبط مجدد است. اما هوش مصنوعی متن ورودی را دقیقاً طبق داده‌ها پردازش می‌کند. این دقت عملیاتی در کنار سرعت بالا، باعث شده تا رسانه‌های خبری جهان به سمت ادغام این فناوری در تحریریه‌های خود حرکت کنند. اقدام اخیر اسپوتنیک نیز در راستای همین روند جهانی و به منظور بهینه‌سازی فرآیند اطلاع‌رسانی صورت گرفته است.
سازگاری خودکار با پلتفرم‌های متنوع انتشار، قابلیت دیگری است که این سیستم‌ها در اختیار اتاق خبر قرار می‌دهند. الگوریتم‌های هوشمند می‌توانند خروجی نهایی را متناسب با قاب‌های مختلف شبکه‌های اجتماعی تنظیم کنند. تولید همزمان ویدیو‌های عمودی برای تلفن‌های همراه و نسخه‌های افقی برای وب‌سایت یا تلویزیون، بدون نیاز به فیلمبرداری مجدد یا تدوین‌های پیچیده انجام می‌شود. این انعطاف‌پذیری به رسانه اجازه می‌دهد تا محتوای خود را با کمترین زمان ممکن در تمامی بستر‌های فضای مجازی توزیع کند.
هزینه‌های مربوط به استهلاک تجهیزات فنی نیز با این روش تعدیل می‌شود. استودیو‌های خبری نیازمند دوربین‌های گران‌قیمت، سیستم‌های نورپردازی و صدابرداری حرفه‌ای هستند که نگهداری و به‌روزرسانی آنها بودجه قابل توجهی را طلب می‌کند. تولید خبر توسط هوش مصنوعی در محیط کاملاً دیجیتال انجام می‌شود و نیاز به استفاده مداوم از سخت‌افزار‌های فیزیکی استودیو را به حداقل می‌رساند که این امر در بلندمدت صرفه اقتصادی قابل توجهی برای بنگاه‌های خبری خواهد داشت.
واکنش‌ها به ورود مجریان مجازی، اما یکدست نبوده است. به گزارش مجله JournalismAI که توسط اندیشکده روزنامه‌نگاری مدرسه اقتصاد لندن و برنامه جهانی ابتکار خبری گوگل اداره می‌شود، کارشناسان رسانه به چالش عدم تطابق لحن اشاره می‌کنند؛ جایی که هوش مصنوعی ممکن است اخبار تراژیک یا جنگی را با همان لحن و چهره‌ای روایت کند که اخبار ورزشی یا اقتصادی را پوشش می‌دهد. اگرچه پیشرفت‌های اخیر توانسته بخشی از این نقیصه را با تحلیل احساسات متن برطرف کند، اما منتقدان معتقدند فقدان همدلی انسانی و درک عمیق از بافت خبر، همچنان نقطه ضعف آواتارهاست و می‌تواند در مواقع بحران‌های حساس اجتماعی، ارتباط حسی مخاطب با رسانه را دچار اختلال کند.
از سوی دیگر، فعالان صنفی و روزنامه‌نگاران نسبت به ناراحتی حرفه‌ای ناشی از این تغییرات هشدار می‌دهند. نگرانی اصلی آنها جایگزینی تدریجی نیروی انسانی خلاق و مجریان باسابقه با الگوریتم‌هاست. آنها استدلال می‌کنند که خبررسانی تنها انتقال داده نیست و نیازمند قضاوت‌های اخلاقی و ظرافت‌های انسانی است که ماشین قادر به درک آن نیست. در مقابل، مدیران رسانه این فناوری را نه جایگزین، بلکه مکمل نیروی انسانی می‌دانند که کار‌های تکراری را بر عهده می‌گیرد.
مخاطبان نیز نظرات متفاوتی ابراز کرده‌اند. گروهی از کاربران سرعت بالا و دسترسی به اخبار کوتاه و کپسولی را تحسین کرده و آن را متناسب با سبک زندگی دیجیتال می‌دانند. اما گروهی دیگر حضور یک انسان واقعی را برای اعتماد به خبر ضروری می‌دانند و معتقدند چهره‌های مصنوعی، هرچند واقع‌گرایانه، حس مصنوعی بودن را منتقل می‌کنند و ممکن است در تشخیص مرز بین واقعیت و دیپ‌فیک در ذهن مخاطب ابهام ایجاد کنند.
source