کنکور ۱۴۰۴ با چاشنی پدرانه وزیر علوم؛ روایت شنیدنی از دل داوطلبان

به گزارش خبرنگار آنا، در اولین ساعات طلوع، خیابان‌های اطراف حوزه‌ها به طرز محسوسی شلوغ‌تر از روز‌های عادی سال است. خودرو‌ها یکی پس از دیگری کنار پیاده‌رو توقف می‌کنند. خانواده‌ها، اغلب پدر و مادر‌ها همراه فرزند خود تا ورودی حوزه پیش می‌روند؛ برخی با آرامش و سکوت، برخی دیگر در حالی که اشک در چشمانشان حلقه زده است. 

در این ساعات اولیه، گفت‌و‌گو‌های کوتاه میان پدران و مادران غالبا تکراری اما، پرمعناست: «موفق باشی! تو می‌توانی! فقط آرامش داشته باش، همه چیز درست می‌شود.» مادران، نگرانی و امید را توأمان در آغوش فرزند جای داده‌اند و پدران سعی می‌کنند سکوت خود را با لبخند، جایگزین نگرانی کنند.

خانم محمدی، مادر یکی از داوطلبان، در گفت‌و‌گو با خبرنگار ما می‌گوید: تمام شب را تا طلوع نخوابیدم. انگار تنها آرزوی من برای رضا خلاصه شده باشد. دعا کردم، قرآن خواندم و حالا دعا میکنم همه بچه‌ها موفق شوند.

 پدر سارا، داوطلب گروه انسانی، با لبخندی امیدوارانه تعریف می‌کند: دخترم از بچگی عاشق ادبیات بوده. همیشه دوست داشت نویسنده شود. می‌دانم مسیرش سخت است، اما به استعدادش ایمان دارم.

وداع‌های کوتاه، اما عمیق؛ بوسه‌ای بر پیشانی آرزو‌ها

تماشای وداع خانواده‌ها با فرزندان، شاید یکی از معدود لحظاتی باشد که اشک‌های پنهان را آشکار می‌کند. مادرانی که با بوسیدن پیشانی بچه‌هایشان، گویا همه آرزو‌های تلنبارشده‌اشان را یکباره در یک لحظه بدرقه می‌کنند. برخی دیگر، ذکر‌هایی آهسته را زمزمه می‌کنند و با چشم‌هایی به سوی آسمان، عافیت و موفقیت را تمنا دارند. این وداع‌های کوتاه، اما عمیق، قطره‌ای از دریای احساسات خانواده‌های ایرانی است که هرسال در این روز خاص فوران می‌کند.

داوطلبان، ترکیب هیجان و تمرکز: پشت درب حوزه چه می‌گذرد؟

در پشت درب‌های ورود به حوزه‌های امتحانی، داوطلبان جوان با چهره‌هایی جدی، سعی در پنهان‌کردن استرس خود دارند. عده‌ای با هم زمزمه می‌کنند، آخرین مرور‌ها را انجام می‌دهند یا با نگاه به صفحه کارت ورود، خود را متقاعد می‌کنند که آماده‌اند. گروهی وسایل ممنوع همانند موبایل، ساعت هوشمند یا کتاب را تحویل می‌دهند. موجی از هیجان، اضطراب و امید در فضا جریان دارد.

محسن، داوطلب کنکوری می‌گوید: واقعا استرس دارم، اما سعی می‌کنم به خودم مسلط باشم. دیشب همش مرور کردم که چی بخونم…، اما الان فقط می‌خوام امتحان به پایان برسه.

 الهه، داوطلب دیگر، اضافه می‌کند: همراهی دوستان کلی انرژی میده. همین که می‌بینی تنها نیستی، امید آدم بیشتر میشه.

در این میان، نگاه بسیاری از داوطلبان به والدینشان است تا چشم‌های پرامید آنها را آخرین بار ببینند و اندکی آرامش بگیرند. محوطه حوزه، سرشار از نجوا، زمزمه و نگرانی‌های پنهان‌شده است.

آرامش خاطر کنکوری‌ها پس از بازدید آقای وزیر 

کنکوری‌ها پس از پایان آزمون از قوت قلب پدرانه وزیر می‌گفتند و اعتقاد داشتند که حضور دلگرم مسئولان آموزش عالی حال آنها را خود و انرژی‌شان را افزایش داده است، برخی‌ها بیان می‌کردند که آقای سیمایی انرژی مثبتی به آنها داده و حالا اطمینان بیشتری برای دستیابی به رشته دلخواه خود کسب کرده‌اند. 

هفت صبح؛ آغاز ماراتن تدابیر امنیتی و رسالت عدالت

با نزدیک‌شدن به ساعت هفت، صف‌های منظم ورود به حوزه شکل گرفته است. هر داوطلب با کارت ورود به جلسه در یک دست و مداد و پاک‌کن و کارت شناسایی در دست دیگر، منتظر عبور از گیت‌های کنترل است. صدای اعلام بلندگو، به آرامی آنها را به سمت کلاس‌های امتحانی هدایت می‌کند. در این میان، حضور مأموران و مراقبان کنکور محسوس‌تر از همیشه است.

رئیس سازمان سنجش، در گفت‌و‌گو با خبرنگار آنا توضیح می‌دهد: امسال با استفاده از نسل سوم آشکارساز‌های الکترونیکی، سطح بی‌سابقه‌ای از امنیت آزمون را رقم زدیم. تمام ورودی‌ها توسط عوامل حرفه‌ای مدیریت می‌شود تا کوچک‌ترین شائبه‌ای درباره سلامت امتحان باقی نماند. هدف ما، عدالت آموزشی و فراهم‌آوردن محیطی سالم و بدون تخلف برای داوطلبان است.

سوالات، طبق استاندارد‌های امنیتی ویژه، بسته‌بندی و به دست مسؤلان حوزه رسیده‌اند. تدابیر ضد تقلب و مراقبت‌های چندلایه، به وضوح سطح جدیت برگزاری کنکور را امسال بالاتر برده است.

نماز، دعا و طاقت بیشتر: زندگی والدین در ساعات انتظار

هنگامی که داوطلبان وارد سالن می‌شوند، والدین در حیاط و خیابان‌های اطراف، ساعات سخت انتظار را آغاز می‌کنند. برخی رو به آسمان دارند و ذکر می‌گویند، برخی قرآن و تسبیح در دست اشک می‌ریزند و زلال‌ترین دعای عمرشان را زمزمه می‌کنند. حضور والدین بسیار پررنگ است و امید تازه‌ای به جمع بخشیده‌اند.

آقای شریعتی، پدر یکی از داوطلبان، حالش را اینگونه توصیف می‌کند:پسرم از کلاس سوم دبیرستان روزی ۱۲ ساعت درس خواند. تمام زندگی ما خلاصه شده در همین امروز، فقط آرزو دارم مزد این همه زحمت را با قبولیش بگیرد.

 در حیاط دانشگاه، سخنان مادران با تحسین دیگران همراه است؛ بعضی می‌گویند نتیجه هرچه باشد، سلامت روح و جسم فرزندشان بر هر قبولی ارجح است، اما امید به موفقیت را نمی‌توان از نگاهشان پنهان کرد.

کنکور، فاصله میان رویا و واقعیت؛ گفت‌و‌گو‌های کوتاه با شرکت‌کنندگان و خانواده‌ها

در کنار بزرگراه آرمان و امید، برای بسیاری از داوطلبان، کنکور آخرین فرصت تحقق رؤیا‌های بزرگ است؛ برای برخی دیگر، تجربه‌ای برای سنجیدن خود در میدان بزرگ نقل‌وانتقال آینده. 

مادر یکی از داوطلبان عنوان می‌کند: علاقه و استعداد فرزندم مهم‌تر از اسم دانشگاه است؛ من می‌خواهم خوشحال باشد، اما شادی واقعاً با قبولی کامل می‌شود.

میان زائران روشنی و دعا، داستان‌های متفاوتی شنیده می‌شود. آرمان، دانش‌آموزی می‌گوید: ما امکانات کافی نداشتیم، ولی پدر و مادرم همیشه پشتم بودند. دعای‌شان امروز قوت قلب من بوده است.

اقدام صمیمانه وزیر علوم با کنکوری‌ها

همچنین، حسین سیمایی، وزیر علوم، در اقدامی صمیمانه و انگیزه‌بخش، در جمع داوطلبان کنکور حاضر شد. او با سخنانی پدرانه، به دانش‌آموزان کنکوری قوت قلب داد و آنها را برای حضور در این آزمون مهم آماده کرد. سیمایی در ادامه، با خانواده‌ها و والدین داوطلبان نیز به گفت‌و‌گو پرداخت و ضمن قدردانی از زحمات آنها، به نقش حمایتی خانواده در موفقیت فرزندان تاکید کرد. این دیدار، بازتاب گسترده‌ای در میان داوطلبان و خانواده‌های آنها داشته و موجب افزایش روحیه و انگیزه در بین کنکوری‌ها شده است.

ظهر روز کنکور؛ پریشانی و اندکی آرامش موج خروج دانش‌آموزان از حوزه‌ها

ساعت حوالی ظهر، اولین گروه داوطلبان با پایان آزمون از حوزه‌ها بیرون می‌آیند. برخی سریع خانواده را پیدا می‌کنند، برخی دیگر ترجیح می‌دهند ساعتی با دوستان از جو آزمون فاصله بگیرند. وقتی خبرنگار سراغ آنان می‌رود، پاسخ‌های متفاوتی دریافت می‌کند.

حمید، داوطلب رشته ریاضی، با لبخندی اندک می‌گوید: بعضی سوالات سخت بود. اما کلیت آزمون قابل جواب دادن بود و نسرین که در رشته انسانی امتحان داده، نظرش این است: وقت کم بود. خیلی از سوالات درک مطلب وقت می‌برد. کلی امیدوارم نتیجه بگیرم. والدین با تمام نگرانی به استقبال فرزندان آمده‌اند، برخی با اشک شوق، برخی با لبخند و چند نفر نیز در سکوت همراه خروجی آزمون را نظاره می‌کنند.

کنکور، روایتی فراتر از رقابت؛ اجتماع، فرهنگ و هویت

کنکور تنها به معنای رقابت علمی نیست؛ روحیه جمعی و دغدغه‌های فرهنگی نیز در بافت آن موج می‌زند. هرسال، این آزمون بستر طرح مسائل همیشگی عدالت آموزشی، اهمیت فرصت‌های برابر و دغدغه‌های اقتصادی خانواده‌های مختلف است. امسال نیز میان سخنان والدین و داوطلبان، جرقه‌هایی از این دغدغه‌های عمومی به چشم می‌خورد: «کاش روزی هیچکس برای رسیدن به رشته دلخواه فداکاری ناعادلانه نکند…»، «به امید آنکه فقط پول و امکانات معیار موفقیت نباشد»، «ای کاش توجه به هنر و علوم انسانی مثل پزشکی و مهندسی جدی‌تر شود.»

ورای استرس و تپش، پیشروی رشته‌های علوم انسانی و ریاضی

یکی از بخش‌های عمده این روز، یادآوری اهمیت رشته‌هایی، چون علوم انسانی و ریاضی در پرورش ستون‌های اصلی فرهنگی و راهبردی کشور است. فارغ‌التحصیلان علوم انسانی، به عنوان وکلا، نویسندگان، جامعه‌شناسان، اساتید و دیگر فعالان فرهنگی، بار توسعه فکری و هویتی ملت را بر دوش می‌کشند. در سوی دیگر، ریاضیدانان، مهندسان و فیزیکدانان، زیرساخت‌های فناوری، صنعت و دانش را توسعه می‌دهند.

مشاور یکی از مدارس برتر تهران، در این زمینه می‌گوید: نباید شک کرد که جامعه‌ای بالنده و پویا نیازمند فکری توسعه‌یافته است. باید احترام حقیقی علم را هم در علوم انسانی و هم ریاضی بازیافت. نقش دختران و پسران نخبه‌ای که این مسیر‌ها را انتخاب می‌کنند، در آینده کشور غیرقابل‌انکار است.

پشت پرده فشارها؛ روان، اجتماع و اقتصاد

پیش از کنکور، بسیاری از خانواده‌ها، معلمان و حتی خود داوطلبان تحت فشار روانی و اجتماعی فراوانی قرار دارند. رکورددار ساعات مطالعه، مشاوران خاطرجمع یا افرادی که یک‌سال کامل از همه فعالیت‌های غیرآموزشی خود صرفنظر کرده‌اند. بسیاری برای قبولی به شهر‌های بزرگ مهاجرت می‌کنند. بحران مقایسه، اضطراب رتبه و نگرانی برای آینده شغلی همگی در فضای کنکور موج می‌زنند.

روان‌شناسان آموزش و پرورش تاکید دارند که چنین فشاری تنها برای یک روز یا یک آزمون نیست؛ پیامد‌های آن حتی سال‌ها بعد از آزمون نیز بر زندگی داوطلب و خانواده باقی می‌ماند. بسیاری از والدین می‌گویند درس سختی در این مسیر گرفتند، برخی هم با حسرت از اشتباه‌ها و فشار‌های بیهوده بر فرزندشان یاد می‌کنند.

آزمون بزرگ انسانیت؛ جایگاه همدلی و ارزش واقعی تلاش

در میان تمام این تشویش‌ها، اما درس انسانیت و همدلی پررنگ است. پدر داوطلبی که پارسال نتیجه مطلوب نگرفته بود، می‌گوید: پارسال دنیا روی سرم خراب شد، اما امسال فهمیدم هیچ‌چیز بالاتر از سلامت و شادی بچه‌ام نیست. مادر دیگری اضافه می‌کند: رشته مهم است، اما نه بیشتر از عزت نفس دخترم.

پایان یک راه، آغاز راهی دیگر چه کسانی پیروز واقعی‌اند؟

کنکور، صرف‌نظر از نتیجه نهایی، صحنه‌ای برای نمایش پشتکار، خودباوری و امید جوانان است. هر داوطلبی که ماه‌ها و سال‌ها درس خوانده و در این صبح سرنوشت نفس کشیده، پیروز عرصه تلاش است. چنین آزمونی هرچقدر برنده و بازنده داشته باشد، مهم‌ترین اثر آن درس بزرگی است که زندگی و تلاش در سخت‌ترین لحظات به جوانان می‌آموزد. معیار موفقیت، تنها رتبه و قبولی نیست؛ مسیر رشد، خودباوری و تداوم آرمان‌هاست که آینده را می‌سازد.

چشم‌اندازی روشن برای آینده ایران

کنکور سراسری هرگز تنها یک امتحان عادی نیست. بلکه یک میدان بزرگ است برای سنجیدن بلوغ جامعه، همدلی ملی، آرمان‌خواهی نوجوانان و حتی آزمونی برای والدین، مسئولان و همه کسانی که دل در گرو سرنوشت ایران دارند.

امید آن می‌رود که این نسل جوان نه تنها پله‌های موفقیت دانشگاهی، بلکه قله‌های انسانیت، انصاف و تعهد را نیز یکی یکی طی کند. با برنامه‌ریزی صحیح، توجه به تنوع استعداد‌ها و رفع نابرابری‌های آموزشی، می‌توان آینده‌ای ساخت که در آن تلاش هیچ جوانی بی‌ثمر نماند؛ چه در صبح کنکور و چه در روز‌های پس از آن.

همانطور که یکی از داوطلبان پس از پایان آزمون گفت: «هرچی پیش بیاد، امروز روز بزرگی بود. من یاد گرفتم هیچ آرزویی بدون تلاش محقق نمی‌شه». این پیام ارزشمندی است که باید فراتر از نتایج کنکور، به گوش همه جامعه برسد.