میمون‌ها از اسامی برای صدا زدن یکدیگر در سیستم‌های ارتباطی خود استفاده می‌کنند

1

آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که آیا حیوانات هم یکدیگر را با اسم صدا می‌زنند؟ در جوامع انسانی، نام‌ها نقش حیاتی در تعاملات اجتماعی ایفا می‌کنند. اما در دنیای حیوانات، تنها تعداد کمی از گونه‌ها شناخته شده‌اند که این توانایی پیشرفته شناختی را از خود نشان می‌دهند. یکی از این گونه‌ها میمون‌های مارموسِت هستند که مهارت‌های ارتباطی‌شان شما را شگفت‌زده خواهد کرد.

شناختن اسامی: آیا این یک ویژگی انسانی است؟

برای مدت طولانی، توانایی استفاده از برچسب‌های صوتی یا «اسامی» برای دیگران به‌عنوان یک ویژگی منحصر به فرد انسانی و تعداد کمی از گونه‌ها مانند دلفین‌ها و فیل‌ها شناخته می‌شد.

آیا جذاب نیست که چنین توانایی‌ای حتی در میان نزدیک‌ترین خویشاوندان تکاملی ما، یعنی نخستی‌سانان، غایب در نظر گرفته شده بود؟

با این حال، درک ما قرار بود با یک مطالعه شگفت‌انگیز از دانشگاه عبری به چالش کشیده شود.

به رهبری دکتر دیوید عمر از مرکز علوم مغزی سفرا (ELSC)، یک تیم تحقیقاتی به کشفی واقعاً شگفت‌انگیز دست یافتند.

ببینید، میمون‌های مارموسِت راز بزرگی از ما پنهان کرده بودند؛ استفاده از صداهای خاصی که به عنوان «صدای فی» شناخته می‌شوند، برای شناسایی یکدیگر.

آنها این واقعیت شگفت‌انگیز را هنگامی کشف کردند که دانشجوی کارشناسی ارشد، گای اورن، مکالمات طبیعی بین جفت‌های مارموسِت و تعاملات بین میمون‌ها و یک سیستم کامپیوتری را ضبط کرد.

ظاهراً این میمون‌ها یکدیگر را با استفاده از «صدای فی» صدا می‌زنند، مشابه اینکه چگونه ما دوستانمان را صدا می‌زنیم. نکته شگفت‌انگیز این است که مارموسِت‌ها می‌توانند تشخیص دهند که آیا یک صدا برای آنهاست یا خیر و هنگامی که مستقیماً خطاب می‌شوند، دقیق‌تر پاسخ می‌دهند.

الگوهای ارتباطی و میمون‌ها

به گفته دکتر عمر، این یافته‌ها نشان‌دهنده یک سیستم ارتباطی اجتماعی پیچیده در میان میمون‌های مارموسِت است. به نظر می‌رسد که این صداها نه تنها برای تعیین موقعیت خود استفاده می‌شوند، بلکه مارموسِت‌ها از آنها برای شناسایی افراد خاص نیز استفاده می‌کنند.

علاوه بر این، به نظر می‌رسد که این برچسب‌های صوتی نیز یک مولفه یادگیری اجتماعی دارند. حتی مارموسِت‌های بالغی که با هم خویشاوند نیستند، تمایل دارند برچسب‌های صوتی و لهجه گروه خود را تقلید کنند.

این شباهت به زبان و لهجه‌های انسانی سوالات جالبی را درباره تکامل ارتباطات اجتماعی مطرح می‌کند.

ارتباطات میمونی و زبان انسانی

این یافته‌ها درباره میمون‌های مارموسِت دیدگاه تازه‌ای به مطالعه تکامل زبان انسانی ارائه می‌دهد.

مکانیزم‌های پیچیده مغزی که به مارموسِت‌ها اجازه می‌دهند دیگران را برچسب‌گذاری کنند، ممکن است مشابه مکانیزم‌هایی باشد که به زبان در انسان‌ها منجر شده است.

علاوه بر این، پژوهشگران پیشنهاد می‌کنند که این توانایی تکامل‌یافته برچسب‌گذاری صوتی ممکن است به مارموسِت‌ها کمک کرده باشد تا پیوندهای اجتماعی خود را در زیستگاه‌های جنگل‌های بارانی متراکم حفظ کنند، جایی که دید ممکن است اغلب مشکل باشد.

این مطالعه پیشگامانه راه را برای اکتشافات هیجان‌انگیز آینده درباره منشأ توانایی‌های ارتباطی ما باز می‌کند. ما این را مدیون مارموسِت‌ها هستیم.

دکتر عمر می‌گوید: «مارموسِت‌ها در گروه‌های خانوادگی کوچک و تک‌همسر زندگی می‌کنند و به‌طور مشترک از فرزندانشان مراقبت می‌کنند، خیلی شبیه به انسان‌ها».

«این شباهت‌ها نشان می‌دهند که آنها با چالش‌های اجتماعی تکاملی مشابه با اجداد پیش‌زبانی ما مواجه شدند، که ممکن است آنها را به توسعه روش‌های مشابه ارتباطی واداشته باشد.»

نام‌های میمونی، پژوهش شناخت حیوانات

کشف توانایی مارموسِت‌ها برای استفاده از صدای فی به‌عنوان برچسب‌های صوتی راه‌های جدیدی را برای تحقیق در زمینه شناخت حیوانات باز می‌کند.

به‌طور سنتی، مطالعات درباره ارتباطات عمدتاً بر انسان‌ها و تعداد کمی از گونه‌ها که به دلیل توانایی‌های مشابه زبان‌شناختی شناخته شده بودند، متمرکز بوده است.

با این حال، این کشف، جامعه علمی را تشویق می‌کند تا توانایی‌های شناختی سایر گونه‌های حیوانات، به‌ویژه نخستی‌سانان، را بازبینی کند.

سیستم ارتباطی پیچیده میمون‌های مارموسِت نشان‌دهنده نیاز به درک گسترده‌تر از تعاملات اجتماعی در قلمرو حیوانات است و این فرض را به چالش می‌کشد که ارتباطات پیچیده محدود به موجودات بسیار هوشمند است.

حفاظت از زیستگاه‌های مارموسِت

همانطور که ما به‌طور فزاینده‌ای از پیچیدگی‌های شناختی در گونه‌های حیوانی آگاه می‌شویم، مهم است که به حفظ محیط‌های زندگی آنها توجه کنیم.

مارموسِت‌ها در جنگل‌های بارانی متراکم و دارای تنوع زیستی در آمریکای جنوبی زندگی می‌کنند، که تحت تهدید مداوم از جانب جنگل‌زدایی و تخریب زیستگاه‌ها قرار دارند.

حفظ این زیستگاه‌ها نه تنها مسأله‌ای از تعادل بوم‌شناختی است بلکه ساختارهای اجتماعی پیچیده و روش‌های ارتباطی این موجودات شگفت‌انگیز را نیز حفظ می‌کند.

با افزایش آگاهی از مشکلات آنها و حمایت از تلاش‌های حفاظتی، می‌توانیم اطمینان حاصل کنیم که نسل‌های آینده همچنان از تار و پود ارتباطی منحصربه‌فردی که مارموسِت‌ها بافته‌اند شگفت‌زده شوند و از پیامدهای گسترده‌تر برای شناخت حیوانات مطلع شوند.

در نهایت، کشف استفاده مارموسِت‌ها از صداهای خاص برای صدا زدن یکدیگر، فصل جدیدی در درک ارتباطات حیوانات و انسان‌ها باز می‌کند. اما بیایید به همین جا اکتفا نکنیم. بیایید لحظه‌ای برای قدردانی از پیچیدگی و زیبایی طبیعت اختصاص دهیم.

این مطالعه در مجله Science منتشر شده است.