ساعت 24 – یکم- صندوق توسعه ملی با چه هدف‌هایی تاسیس شده است؟ اگر بخواهیم فلسفه تاسیس این صندوق را به‌طور دقیق و کوتاه یاد‌آور شویم باید به تاریخ تاسیس حساب ذخیره ارزی توجه کنیم که در سال‌های اجرای برنامه سوم توسعه پدیدار شد.
حساب ذخیره ارزی چند هدف بزرگ داشت: نخست اینکه مصرف ارزی بودجه‌های سالانه را تراز کند و براساس نیاز ارزی بودجه‌های سالانه، ارز حاصل از صادرات نفت خام را به بودجه تخصیص دهد. هدف دوم این بود که با ارزی که در حساب ذخیره می‌ماند نوسان‌های ارزی کنترل شود. سومین هدف هم این بود که از منابع این بودجه برای توسعه فعالیت‌های بخش‌خصوصی استفاده شود.
دوم- آیا صندوق توسعه ملی توانسته است به هدف‌های سه‌گانه بالا دست یابد؟ واقعیت این است که این صندوق هرگز بر پایه اساسنامه و راهبردهایش عمل نکرده است. یک آمار ارائه شده از سوی یک عضو ارشد هیات نمایندگان نشان می‌دهد «از ۱۳۳میلیارد دلار تسهیلات ارزی دریافت شده، تنها 5درصد متعلق به بخش‌خصوصی واقعی است.» به این ترتیب یکی از بنیادی‌ترین هدف‌های صندوق توسعه که دادن تسهیلات ارزی برای توسعه بخش‌خصوصی بوده محقق نشده است.
سوم- عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی ایران گفته است که تنها 5درصد از دارایی ارزی صندوق توسعه ملی به بخش‌خصوصی داده شده است که با یک حساب ساده می‌توان نوشت که سهم بخش‌خصوصی واقعی رقمی برابر 65/6میلیارد دلار است.
بخش غیرخصوصی که شامل دولت و بنگاه‌های دولتی و نیز بخش‌خصولتی است برابر با 3/126میلیارد دلار است. آیا صندوق توسعه ملی توانسته است دلارهای تسهیلاتی به بخش دولتی و خصوصی را پس بگیرد؟ در این‌باره عدد و رقم دقیقی وجود ندارد و البته باید پیش از آن به چند پرسش جواب داده شود.
چهارم- صندوق توسعه ملی باید به برخی پرسش‌ها پاسخ دهد. به طور مثال صندوق باید بگوید آیا عددهای یادشده را می‌پذیرد؟ بعد هم مدیران صندوق باید بگویند چرا درباره بخش‌خصوصی واقعی که نزدیک به 7میلیارد دلار از صندوق تسهیلات گرفته اطلاعات نمی‌دهند.
چند بنگاه و هر بنگاه چقدر از صندوق گرفته‌اند؟ آیا تهدید و تحلیل‌های رییس صندوق که بارها گفته است بدهکاران باید بدهی خود را به ارز گرفته شده پس دهند به جایی رسیده است؟ آیا صندوق نمی‌خواهد نام چند شرکت بزرگ دریافت‌کننده وام را منتشر کند؟
source