نقد و بررسی فیلم ماریا (Maria 2024) ؛ یک پرتره بی‌روح از ماریا کالاس

نقد و بررسی منتقدان

فیلم ماریا که زندگی تراژیک «ماریا کالاس» را به تصویر می‌کشد، واکنش‌های متفاوتی از منتقدان دریافت کرده است. در وب‌سایت راتن تومیتوز 75 درصد از 115 نقد ثبت‌شده درباره‌ی این فیلم مثبت بوده و میانگین امتیاز آن 6.7 از 10 است.

اجماع منتقدان در این سایت به صورت خلاصه شده در نقد فیلم Maria گفتند:

«آنجلینا جولی» با نشان دادن ابعاد جدیدی از احساساتش در فیلم ماریا، این اثر بیوگرافی و تراژیک را جذاب نگه می‌دارد؛ حتی زمانی که جنبه‌های نمایشی فیلم از مسیر خارج می‌شوند.

در همین حال، وب‌سایت متاکریتیک که از میانگین وزنی استفاده می‌کند، امتیاز 63 از 100 را بر اساس 41 نقد به فیلم اختصاص داده و آن را «عموماً مطلوب» توصیف کرده است.

«جانی اولکسینسکی»، منتقد مشهور روزنامه نیویورک پست در رابطه با این فیلم نوشت:

فیلم ماریا از بیان چیزهای عجیب و غریب در پیش‌برد داستان خود پیشگیری می‌کند و یک اثر قابل‌قبول تحویب مخاطب می‌دهد.

«دیوید ارلیش» نیز در رابطه با این فیلم در نقد خود گفت:

«آنجلینا جولی» به‌صورت غوطه‌ور در داستان خودنمایی می‌کند انگار که «ماریا کالاس» هویت اوست.

در میان نقدهای مثبت، منتقد مجله نیویورک تایمز از این فیلم انتقاد کرد و در تحلیل فیلم Maria نوشت:

آنچه که ما از فیلم می‌بینیم و به دست می‌آوریم، چندان جذاب و گیرا نیست.

اکنون نقدهای مثبت و منفی این اثر را بررسی کردیم، بیایید به تحلیل فیلم ماریا بپردازیم.

تحلیل روایی فیلم

اگر «ماریا کالاس» می‌توانست نظرش را درباره‌ی بازسازی «پابلو لارائین» بگوید، شاید حرف‌های زیادی برای گفتن داشت. این فیلم سومین اثر در مجموعه بیوگرافی‌های برجسته «لارائین» درباره زنان نمادین، پس از جکی (2016) و اسپنسر (2021) است.

نتیجه‌ی برای فیلم ماریا، چیزی جز یک مدل‌سازی زیبا برای «آنجلینا جولی» نبود. این اثر می‌خواست با پشت‌سر گذاشتن دو اثر قبلی، داستان زنی را که بسیاری او را بهترین خواننده‌ی اپرا در تاریخ می‌دانند، به تصویر بکشد.

فیلم ماریا هفته‌ی پایانی زندگی «کالاس» روایت می‌کند و بازتابی سوگوارانه از زندگی او را به‌نمایش می‌گذارد که با فلش‌بک‌های مختلف تعریف می‌شود. این روایت «کالاس» را در حال فرو رفتن به نوعی جنون، در حالی که از نارسایی قلبی و کبدی رنج می‌برد نشان می‌دهد.

همانطور که انتظار می‌رفت، «آنجلینا جولی» در نقش او همچنان با ظاهری خیره‌کننده ظاهر می‌شود و نقش او را فوق‌العاده بازی می‌کند. البته این نکته نباید فراموش شود که شرایط جسمانی «آنجلینا جولی» با چیزی که از دو هفته پایانی زندگی «کالاس» دیده‌ایم، کاملاً در تضاد است.

اگر «جولی» در نقش «کالاس» به اندازه «ناتالی پورتمن» در نقش «ژاکلین کندی» یا «کریستن استوارت» در نقش «پرنسس دایانا» قانع‌کننده باشد، می‌توان گفت که «لارائین» بار دیگر آزادی‌های خلاقانه‌ای را در تصویرسازی از شخصیت واقعی برداشته است؛ اما این بار، این آزادی‌ها به جای آنکه به عمق روایت کمک کنند، صرفاً «آنجلینا جولی» را برجسته می‌کنند.

بازسازی «لارائین» از آخرین هفته‌ی زندگی «ماریا کالاس»، با تمام شکوه بصری‌اش، بیش از حد متظاهرانه است و در نهایت حس ملال به همراه می‌آورد.

نقد فیلم ماریا

«آنجلینا جولی» در صحنه‌هایی که «ماریا کالاس» را به‌عنوان یک اجراکننده به تصویر می‌کشد، بهترین عملکرد خود را ارائه می‌دهد. او که ظاهراً هفت ماه برای آموختن اُپرا تمرین کرده بود، در این فیلم نه به دلیل توانایی‌های آوازخوانی، بلکه به دلیل بازیگری‌اش مورد توجه قرار می‌گیرد.

دو اجرای «کالاس» که ابتدا و انتهای فیلم نشان داده می‌شوند، بهترین و ظریف‌ترین لحظات بازی او را به نمایش می‌گذارند؛ اما در سایر صحنه‌ها، «جولی» بیشتر در یک حالت ثابت و بدون تغییر باقی می‌ماند.

در اغلب صحنه‌ها، شخصیت‌ها، حتی آن‌هایی که خیالی هستند، هنگام مکالمه تقریباً هیچ احساسی از خود بروز نمی‌دهند. این بازیگران معمولاً بسیار بهتر از این عمل می‌کنند و این امر باعث می‌شود بپرسیم چرا کارگردانی آن‌ها به چنین شیوه‌ی خشک و بی‌روحی هدایت شده است.

فیلم همچنین گرایش «کالاس» به مردان مسن‌تر را نشان می‌دهد؛ اما این جذابیت نه تشریح می‌شود و نه تحلیل. بازیگرانی از جمله «هالوک بیلگینر» یا حتی «فرانکو برساللو»، هیچ کمکی به توضیح این رابطه‌ها نمی‌کنند.

مسائل پیچیده‌ی «کالاس» با مشکلات پدرانه‌اش موضوعی است که می‌توانست به شکلی عمیق‌تر پرداخته شود؛ اما فیلم ترجیح داد بیشتر بر حالت مالیخولیایی و بی‌تفاوتی او تمرکز کند تا بر لحظاتی که او مسئولیت اعمال و تصمیماتش را به عهده می‌گیرد یا زندگی خود را در دست می‌گیرد.

اگر فیلم به کاوش در زندگی «کالاس» در زمان خلق بهترین آثارش می‌پرداخت، می‌توانست حداقل کمی جذاب‌تر باشد؛ اما در عوض چیزی که اینجا داریم، دو ساعت نمایش زنی است که در حسرت گذشته خود را غرق کرده و به حال خود تأسف می‌خورد.

جمع‌بندی و امتیازدهی

فیلم ماریا به‌رغم شکوه بصری و تلاش‌های خیره‌کننده‌ی «آنجلینا جولی»، نتوانسته است عمق شخصیتی یا روایت جذابی از ماریا کالاس ارائه دهد. کارگردان به‌جای بررسی دوران اوج هنری «کالاس» یا کاوش در پیچیدگی‌های روانی و روابط او، بیشتر بر مالیخولیا و حسرت‌های او در واپسین روزهای زندگی‌اش تمرکز دارد.

شخصیت‌پردازی سطحی و روایت تکراری، در کنار اجرای یکنواخت و دیالوگ‌های بی‌روح، باعث می‌شود اثری که می‌توانست ادای احترامی به یک اسطوره باشد، صرفاً به نمایش ظاهر و شکوه «جولی» محدود شود.

این فیلم بیش از آنکه به «ماریا کالاس» ادای دین کند، فرصتی از دست‌رفته برای روایت زندگی یکی از بزرگ‌ترین خوانندگان تاریخ است.

وب‌سایت فیگار به این فیلم نمره 5 از 10 را می‌دهد.

بیشتر بخوانید:

نظر شما درباره‌ی مطلب نقد فیلم ماریا چه بود؟ لطفا نظرات خود را در بخش کامنت با فیگار و دیگر کاربران به اشتراک بگذارید.