نقد فیلم کارآموز 2024 (The Apprentice) ؛ جاه طلبی در قلب آمریکا

نقد فیلم The Apprentice توسط منتقدان

بررسی فیلم کارآموز توسط منتقدان با نمرات و نقدهای مثبتی همراه بود. این فیلم در وب‌سایت IMDB نمره 7.3 از 10، در وب‌سایت Rotten Tomatoes نمره 81 از 100 و در وب‌سایت Metacritic نمره 64 از 100 را دریافت کرد. در ادامه نظرات منتقدان در مورد فیلم زندگینامه دونالد ترامپ را مشاهده خواهید کرد.

Chicago Sun-Times / ریچارد روپر: 88

بازی‌های «سباستین استن» در نقش «ترامپ» جوان و جاه‌طلب و «جرمی استرانگ» در نقش «کوهن»، بیش از هر چیز دیگری چشمگیر است. این فیلم هنر معامله را به‌عنوان افسانه‌ای تاریک و هیولایی بازگو می‌کند.

The Playlist / رافائلا سیلز راس: 83

عباسی با مهارت فراوان مرز میان خوراک خبری سطحی و حمایت پنهانی را طی می‌کند.

The A.V. Club / جیسون گوربر: 83

بازی‌ها فوق‌العاده هستند، ریتم فیلم همزمان مهار شده و جذاب است و تجسم دنیای «ترامپ» و «کوهن» بسیار چشمگیر است، در حالی که پویایی میان این دو به‌اندازه هر درام دیگری گیراست.

Entertainment Weekly / مورین لی لنکر: 83

فیلم کارآموز نماد رؤیای آمریکایی است و تمام روش‌هایی را به تصویر می‌کشد که چگونه می‌توان آن را به کابوسی تاریک تبدیل کرد.

Original-Cin / لیام لیسی: 83

اگرچه فیلم کارآموز «ترامپ» را به‌عنوان پدیده‌ای روانی یا سیاسی توضیح نمی‌دهد، وجود آن به‌عنوان یک کمدی سیاه به همراه بازی‌های درخشان توجیه دارد و یادآور این است که حتی هیولای نارنجی نیز زمانی عزیزدردانه کسی بوده است.

نقد The Apprentice – فیگار

فیلم کارآموز به‌عنوان یک داستان افشاگرانه، اثری سرگرم‌کننده و معمولی است که به‌شکلی جالب، بخشی از زندگی «دونالد ترامپ» در دهه‌های 1970 و 1980 را در دو ساعت خلاصه می‌کند. پیش از اینکه او رئیس‌جمهور آمریکا شود یا حتی دیگران او را به‌عنوان مجری مسابقه تلویزیونی کارآموز بشناسند، تاجری در نیویورک و متهم به تبعیض نژادی بود.

در این نقطه، او به «روی کوهن»، وکیل و مهره‌ساز سیاسی روی آورد و از او به عنوان مربی و راهنمای خود بهره برد. «عباسی» و «شرمن» این مرحله را نقطه آغاز مسیر اقتصادی «ترامپ» و انحطاط اخلاقی او می‌دانند. «عباسی» در این فرآیند، به کمک گروهی از بازیگران حرفه‌ای و باکیفیت، درامی جذاب خلق کرده است، حتی اگر نگرش سیاسی فیلم کم‌رنگ باشد.

هر نوع بازی در نقش شخصیتی مانند «ترامپ»، با خطر تبدیل شدن به تقلیدی کلیشه‌ای همراه است، اما «عباسی» و «سباستین استن» به‌خوبی از این خطر اجتناب کرده‌اند. در نیمه اول، «استن» با رویکردی ملایم و طبیعی به نقش «ترامپ» نزدیک می‌شود که تنها با نشانه‌های جزئی از ترامپ در ذهن داریم همراه است.

ساختار فیلمبرداری در فیلم به سبک دهه 1970 فیلمبرداری شده و حال و هوای آن دوران را به راحتی انتقال می‌دهد. رفته رفته با گذشت زمان داستان در فیلم، ساختار فیلمسازی به هالیوود امروزی نزدیک‌تر می‌شود و کم کم ظاهری مدرن‌تر به خود می‌گیرد. شاید در ابتدای فیلم به یاد آثار «اسکورسیزی» بیوفتید.

«استن» در نقش ترامپ رویکرد جالبی را پیش گرفته و از ابتدا کم کم با نقش خود جور می‌شود و به مرور تغییرات «ترامپ» را به نمایش می‌گذارد. تکیه داستان به شخصیت «روی کوهن» است که «ترامپ» او را به عنوان استاد خود می‌بیند و الگویی دقیق از او می‌گیرد که در پرده سوم فیلم به وضوح دیده می‌شود.

با اینکه «ترامپ» در تمام زندگی خود فقر را حس نکرده، اما شخصیتی جاه طلب دارد که می‌خواهد آمریکا را فتح کند و همچین نگاهی وطن پرستانه در طی کارهایی که انجام می‌دهد، دارد. فیلم رفته رفته چیزی که از «ترامپ» امروزی می‌بینیم را توضیح داده و شخصیت متوهم او را که همواره می‌خواهد امپراطوری خود را گسترش دهد، به تصویر می‌کشد.

«جرمی استرانگ» نیز یک اجرای عجیب و جذاب دیگر را در نقش «کوهن» ارائه می‌دهد؛ اجرایی که به تغییرات صدایی و جسمانی او متکی است. در حرکات و کلام او می‌توان نشانه‌هایی از «کوهن» واقعی را دید، اما «استرانگ» همچنین در جسم و زبان بدن خود تیک‌های ناشی از مصرف مواد مخدر را نشان می‌دهد، به گونه‌ای که گویا «کوهن» معتاد به قدرت است و اعتیاد او، پا گذاشتن بر گلوی دیگران است.

در این مسیر، او به «ترامپ» ضعیف و مضطرب یاد می‌دهد که چگونه اعتماد به نفس بیشتری پیدا کند و خیلی زود «استن» حرکات و لحن‌های آشنای «ترامپ» را در هم می‌آمیزد و هر کدام را از درون به بیرون به تصویر می‌کشد. رویکرد صادقانه «عباسی» به این روایت، آن را به‌شدت جذاب می‌کند؛ به‌ویژه در صحنه‌هایی که «ترامپ» در کنار همسر اولش «ایوانا» با بازی درخشان «ماریا باکالووا»، قرار دارد.

«ترامپ» به سرعت صعود می‌کند و مربی خود، «کوهن»، را پشت سر می‌گذارد که این امر به درامی تأثیرگذار و غیرمنتظره منجر می‌شود. این وضعیت به‌سرعت با رفتار ناخوشایند «ترامپ» با اطرافیانش از جمله «کوهن»، «ایوانا» و حتی اعضای خانواده خود از بین می‌رود؛ رفتاری که با هدف احتمالی «عباسی» هم‌خوانی دارد: نمایش چگونگی فروختن انسانیت یک فرد و تبدیل او به هیولایی با ویژگی‌های زشت و شنیع اطرافیانش.

برخلاف تصور بسیاری از کسانی که همچنان این فیلم را ندبده‌اند، کارآموز یک فیلم سیاسی نیست و تنها اشاره‌های کوچکی به عقاید سیاسی «ترامپ» دارد. داستان فیلم در میانه زندگی شخصی و امپراطوری «ترامپ» به عنوان یک تاجر راه می‌رود و حتی به آن‌ها هم به صورت عمیق نمی‌پردازد.

نکته‌ای که فیلم بیشتر از چیزی می‌خواهد آن را داد بزند، تغییرات نگرش شخصیت اصلی و تبدیل شدن او به یک هیولا است که هر چیزی و هر کسی را که نیاز باشد کنار می‌زند تا به خواسته خود برسد.

جمع‌بندی

با بازی متعهدانه «سباستین استن» که شخصیت «ترامپ» جوان‌تر را با دقت شکل می‌دهد، فیلم کارآموز با کارگردانی «علی عباسی»، به لطف نشانه‌های بصری خود که از دوره‌های مختلف رسانه‌ای الهام گرفته، اثری سرگرم‌کننده است. به‌جز نمایش خصوصیات مدرن «ترامپ» که از بدترین اطرافیانش به ارث می‌برد، فیلم فاقد بینش عمیقی است که از یک بیوگرافی درباره یکی از مهم‌ترین چهره‌های سیاسی قرن 21 انتظار می‌رود.

بیشتر بخوانید: