نقد و بررسی فیلم بیگانه: رومولوس (Alien: Romulus) ؛ یک بازگشت ناموفق به ریشه‌های ترسناک

نقد و بررسی منتقدان

فیلم بیگانه: رومولوس با استقبال خوبی از سوی منتقدان مواجه شده است. وب‌سایت راتن تومیتوز گزارش می‌دهد که منتقدان به خاطر تصاویر خیره‌کننده و ترس‌های تنگنایی همراه با اکشن خونین و عملکرد قوی «کیلی اسپینی»، این فیلم را ستایش و آن را به احتمال زیاد بهترین قسمت از زمان بیگانه‌ها توصیف کرده‌اند.

در این وب‌سایت، 80% از 379 منتقد، به این فیلم نمره مثبت داده‌اند و میانگین امتیاز آن 6.9 از 10 بوده است. اجماع منتقدان در نقد فیلم جدید بیگانه می‌گویند:

بیگانه رومولوس با احترام به پیشینیان کابوس‌وارانه‌اش و با ارایه ترس‌های جدید، جون تازه‌ای به یکی از بزرگ‌ترین فرانچایزهای ترسناک سینما تزریق می‌کند.

بر اساس امتیاز متاکریتیک، این فیلم نقدهای عموماً مطلوب را با میانگین وزنی 64 را از 57 منتقد دریافت کرد. تماشاگرانی که توسط سینمااسکور نظرسنجی شده‌اند، به این فیلم نمره B+ در مقیاس A+ تا F داده‌اند نظرسنجی‌های پست‌ترک نیز نمره 82% را ثبت کرده‌اند.

«جردن هافمن» از روزنامه اینترتینمنت ویکلی، کارگردانی، طراحی و نویسندگی فیلم را تحسین کرد و آن را تأثیرگذار خواند و در تحلیل فیلم Alien: Romulus گفت:

عنوان فیلم جدید است، اما با تکنولوژی نسخه اصلی 1979 همخوانی دارد.

«اوون گلیبرمن» از ورایتی نیز بیگانه: رومولوس را یکی از بهترین دنباله‌های بیگانه نامید و نوشت:

این فیلم به طرز مؤثری ترس‌های لزج و آزاردهنده‌ای را به نمایش می‌گذارد که هیچ یک از سه فیلم اخیر بیگانه نتوانسته بودند ارائه دهند.

اما «میک لسا» از سان فرانسیسکو کرونیکل به فیلم انتقاد کرد و نوشت:

45 دقیقه ابتدایی به طرز وصف‌ناپذیری کسل‌کننده است. سناریو به گونه‌ای پیش می‌رود که بیگانگان بر اساس خواسته‌های نویسندگان بیدار می‌شوند و به خواب می‌روند، نه به شکلی منطقی و مستمر.

«دیوید ارلیش» از ایندی‌وایر نیز نوشت:

کارگردان به جای توسعه شخصیت‌های خود، ترجیح می‌دهد بازیگرانش را عذاب بدهد. هیچ چیز ذاتاً اشتباهی در این معامله وجود ندارد، اما «آلوارز» به اندازه کافی در نیمه اول این معادله موفق نیست تا بی‌توجهی‌اش به نیمه دوم را توجیه کند. با وجود جرقه‌های شگفت‌انگیز و کمبود ترس‌های عمیق‌تر، رومولوس به اندازه‌ای خلاقانه نیست که کشتار خود را به قیمت روحش در مرکز داستان قرار دهد.

تحلیل روایی فیلم

بیگانه: رومولوس به عنوان هفتمین قسمت از مجموعه فیلم‌های بیگانه، تلاش می‌کند تا با بازگرداندن موجودی که در فیلم‌های اصلی به شهرت رسیده بود، هیجان را به این مجموعه بازگرداند؛ اما این فیلم علی‌رغم تلاش‌های بازیگران برجسته‌ای همچون «کیلی اسپینی» و «دیوید جانسون»، نتوانسته است به موفقیت فیلم اصلی این مجموعه دست یابد.

داستان فیلم از جایی آغاز می‌شود که شرکت ویلاند-یوتانی، همان شرکتی که در قسمت‌های قبلی نقش مهمی داشته است، موجود بیگانه را که در پایان فیلم اول از فضاپیما پرتاب شده بود، پیدا کرده و به ایستگاه فضایی می‌آورد. این تصمیم اشتباه، منجر به وقوع اتفاقات وحشتناکی می‌شود که در این فیلم جریان دارد.

فیلم رومولوس تلاش می‌کند تا با صحنه‌های خشن و خونین، مخاطب را هیجان‌زده کند؛ اما این فیلم در مقایسه با فیلم کلاسیک این مجموعه، از نظر داستانی و شخصیت‌پردازی ضعیف‌تر است. این اثر از دیگر دنباله‌هایی که پیش از این ساخته شده بودند، بهتر است، اما در سال 2024، دیگر چیزی به اسم ترس از بیگانه، آن هم به این شکل وجود ندارد.

در سال 1979، این موضوع به همراه این لحن نشان‌دادن، لرزه بر تن مخاطب می‌انداخت؛ اما همان لحن در سال 2024 دیگر پاسخگو نیست. طرح اولیه داستان کلیشه‌محور است، اما کارگردان باید با ترفند‌های مختلف، این طرح را جذاب می‌کرد.

همچنین، این فیلم نتوانسته است به اندازه کافی به عمق جهان بیگانه نفوذ کند و بیشتر روی ترس‌های سطحی و جلوه‌های ویژه تمرکز کرده است. یکی از مشکلات اصلی این فیلم، عدم توانایی آن در ایجاد ارتباط عمیق بین مخاطب و شخصیت‌هاست. شخصیت‌ها در این فیلم بیشتر به عنوان قربانیان عمل می‌کنند تا افرادی که با آن‌ها بتوان همذات‌پنداری کرد.

نقد فیلم بیگانه رومولوس

این اثر به طرز جالبی به تمایل ما به خلق و ساخت چیزهایی اشاره دارد که به نوعی نمایانگر زندگی هستند، از ربات‌ها و شرکت‌های بزرگ گرفته تا داستان‌های آشنا و پردرآمد، تمام این اتفاقاتی که رقم می‌خورد، جزو نکات مثبتی در بررسی فیلم Alien: Romulus هستند.

شخصیت‌های این فیلم، از جمله رومولوس، به نحوی وجود دارند که گویا کسی حاضر نشده ایده پشت آن‌ها را به فراموشی بسپارد. تنها نکته‌ای که این فیلم را از دیگر دنباله‌های خود متمایز می‌کند، مواجهه صریح و حتی وحشتناک موجودات با غریزه اولیه وجود خود است.

این گرایش شاید مقداری بافت لازم را به این قتل‌عام ساده‌لوح اضافه کند، اما ترس غیرقابل توصیف از تماشای بیگانه: رومولوس و زامبی شدن یک بازیگر خاص، به مراتب ترسناک‌تر از هر چیزی است که «آلوارز» بتواند روی پرده نمایش دهد. هرچند تصمیم به پیش‌برد این مسیر به موضوعات زیرساختی اسطوره‌شناسی موجود بیگانه اشاره می‌کند؛ اما این اشاره به قدری سطحی است که هرگونه گفت‌وگویی که برانگیزد، به نظر نمی‌رسد که ارزش مطرح کردن داشته باشد.

در این دنباله، «آلوارز» تمام تلاش خود را می‌کند تا این حس را با طراحی صحنه‌هایش به چالش بکشد. شهری که داستان از آنجا آغاز می‌شود، به قدری تیره و تار است که آرزو می‌کنید فیلم کمی بیشتر در آنجا بماند؛ اما فیلم سریع از آنجا می‌گذرد و در نیمه‌های ابتدایی اثر، به طور کلی از یاد می‌رود.

جمع‌بندی

در نتیجه، فیلم Alien: Romulus با وجود تلاش‌هایش برای ایجاد تنش و ترس، به یک تجربه سطحی و کم‌عمق تبدیل می‌شود که در آن شخصیت‌ها شبیه به ابزارهایی برای پیش‌برد داستان هستند. این فیلم، به رغم برخی ایده‌های جذاب، نتوانسته است به عمق آثار پیشین این فرانچایز دست یابد و در نهایت به سادگی به یک نمایش خونی و بی‌روح بدل شده است.

مهم‌ترین ضعف اصلی فیلم نیز در شخصیت‌پردازی ضعیف و عجله کارگردان برای کشتن شخصیت‌هاست. به نظر می‌رسد کارگردان بیشتر به نمایش خشونت علاقه‌مند بوده تا پرداختن موضوع اصلی داستان که هجوم بیگانه است. این موضوع باعث می‌شود مخاطب نتواند با شخصیت‌ها ارتباط برقرار کند و در نتیجه، ترس و وحشت فیلم هم کارایی خود را از دست می‌دهد.

وب‌سایت فیگار به این فیلم نمره 4 از 10 را می‌دهد.

بیشتر بخوانید:

نظر شما درباره‌ی مطلب نقد فیلم بیگانه رومولوس چه بود؟ لطفا نظرات خود را در بخش کامنت با فیگار و دیگر کاربران به اشتراک بگذارید.