محققان ایرانی راهکار جدیدی برای کنترل دمیلیناسیون در بیماران مبتلا به ام‌اس ارائه کردند

به گزارش سلامت نیوز به نقل از معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری،بیماری دمیلیناسیون، اختلالی است که در آن غلاف میلین نورون‌ها آسیب می‌بیند و بر انتقال پیام‌های عصبی تأثیر منفی می‌گذارد. این آسیب می‌تواند منجر به مشکلاتی در حس، حرکت و شناخت شود و بر کیفیت زندگی بیماران تأثیرات جدی بگذارد. بیماری‌های دمیلین‌کننده ممکن است ناشی از عوامل مختلفی از جمله ژنتیک، عفونت‌ها و واکنش‌های خودایمنی باشند.

الهام پرندآور، دانش‌آموخته دکتری تخصصی بیوشیمی، در رساله خود با عنوان «بررسی نقش پیری یا زوال سلولی در سیستم عصبی مرکزی با هدف یافتن راهبردی جهت بهبود شرایط میلیناسیون در موش‌های مدل القایی ام‌اس» به بررسی این موضوع پرداخته است. این پروژه با راهنمایی دکتر شهین احمدیان و دکتر محمد جوان و حمایت بنیاد ملی علم ایران اجرا شده است.

پرندآور در توضیح دلایل انجام این پژوهش گفت: «سن یکی از عوامل مؤثر در پیشرفت بیماری ام‌اس است. مطالعات نشان می‌دهد که افزایش سن می‌تواند به عنوان یک فاکتور مستقل در گسترش بیماری نقش داشته باشد.» وی افزود که اکثر داروهای تأیید شده برای درمان ام‌اس، بیشتر بر سیستم ایمنی تأثیر می‌گذارند و به طور معمول نمی‌توانند به‌طور کامل علائم بیماری را متوقف کنند یا بهبودی واقعی ایجاد نمایند.

این محقق ادامه داد: «بیماری ام‌اس یک بیماری مزمن التهابی در سیستم عصبی مرکزی است که با کاهش توان حرکتی بیمار، کیفیت زندگی او را تحت تأثیر قرار می‌دهد. روند غیرقابل بازگشت پیشرفت بیماری با افزایش سن نیز مشاهده می‌شود.»

پرندآور بر لزوم وجود درمان‌های نوروپروتکتیو تأکید کرد و گفت: «در حال حاضر، نیاز گسترده‌ای به درمان‌هایی وجود دارد که بتوانند پیشرفت بیماری ام‌اس را به‌طور مؤثری مهار کنند.»

وی اهداف این مطالعه را بررسی ارتباط بین دمیلیناسیون مزمن و زوال سلولی، تأثیر پیری بر ترمیم میلین و بررسی نوع سلول‌های گلیال درگیر در زوال معرفی کرد. به گفته پرندآور، تاکنون مطالعه‌ای در مورد ارتباط زوال سلولی و دمیلیناسیون مزمن انجام نشده است.

این پژوهشگر خاطرنشان کرد: «شناسایی و بررسی نقش زوال سلولی در دمیلیناسیون می‌تواند به پیدا کردن مسیرهای جدیدی برای درمان‌های مؤثر در کنترل دمیلیناسیون در سنین بالاتر و شرایط مزمن بیماری ام‌اس کمک کند.»

با توجه به اهمیت این تحقیق، نتایج آن می‌تواند به توسعه روش‌های نوین درمانی برای بیماران مبتلا به ام‌اس منجر شود و زمینه‌ساز بهبود کیفیت زندگی این بیماران باشد.