راهکارهای سلامت روان معلمان

در گزارش آنا بخوانید؛

جایگاه معلمان و کارکنان آموزشی به علت سر و کار داشتن با دانش آموزان بسیار و همچنین اولیای آن‌ها و در ادامه اهمیت بالای جایگاه آموزشی که دارا هستند، دارای تنش‌ها و فرسودگی‌های بسیاری است و در این گزارش چند توصیه عملی برای کمک به معلمان و کارکنان آموزش و پرورش برای مقابله با استرس وجود دارد.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا، «education support» موسسه‌ای در انگلستان است که به حمایت از سلامت روانی و رفاه معلمان و کارکنان آموزشی در مدارس و دانشگاه ها می‌پردازد، در سال 2023، %78 از معلمان خود را استرس زده توصیف کردند. جایگاه معلمان و کارکنان آموزشی به علت سر و کار داشتن با دانش آموزان بسیار و همچنین اولیای آن‌ها و در ادامه اهمیت بالای جایگاه آموزشی که دارا هستند، دارای تنش‌ها و فرسودگی‌های بسیاری است که اگر به درستی نتوانند با این تنش ها و استرس های ناشی از آن مقابله کنند، دچار آسیب‌های بسیاری به خود می‌شوند. در این گزارش چند توصیه عملی برای کمک به معلمان و کارکنان آموزش و پرورش برای مقابله با استرس وجود دارد.

شناخت و آگاهی از اولویت‌ها

بسیاری از افراد شاغل در محیط های آموزشی اولویت ها و محدودیت فعالیت خود را نمیدانند و همین موضوع باعث میشود بیشتر از حیطه وظایف خود فعالیت انجام دهند که این امر شاید در ظاهر پسندیده باشد اما میتواند باعث درگیری های ذهنی بیشتر و ایجاد عوامل استرس زا شود. توصیه میشود در مورد اولویت های خود روشن باشند و تمرین کنند که مرزهای سالم داشته باشند که مانع از انجام بیش از حد کار شود؛ یا خود را به کاری متعهد نکنند که با اولویت های شخصی آن ها ناهماهنگ باشد. گاهی معلمان با وجود گوشزد کردن به دانش آموزان درباره مهارت نه گفتن، خود در این امر ضعف دارند و باید در آن تمرین کنند. این میتواند تفاوت واقعی در سطح استرس و خستگی آنان ایجاد کند.

آگاهی از عوامل استرس زا

کارکنان آموزشی در طول روز معمولا زمان زیادی برای پرداختن به خود ندارند، برای همین باید از موقعیت های استرس زا احتمالی و روش های برون رفت از آن ها اگاهی داشته باشند. معلمان میبایست لیستی از رویدادهایی که میتواند آن ها را از نظر عاطفی خسته کند و همچنین یک یا دو راه برای کاهش استرس ناشی از آن ها تهیه کنند و نسبت به آن آگاه باشند؛ در نتیجه بعد از این امر میتوانند از رویدادهای استرس زا بعنوان تمرینی برای تکنیک های کاهش استرس که تهیه کرده اند استفاده کنند و متوجه شوند که کدامیک مفیدتر است.

مهربانی و گذشت با خود

گاهی معلمان خود را سرزنش میکنند و با خود بسیار ظالمانه رفتار میکنند که این امر بر عملکرد بعدی آن ها در طول روز و همچنین افزایش استرس در آن ها تاثیر میگذارد. احساس گناه و پشیمانی نمیتواند گذشته را تغییر دهد و تنها با از بین بردن انرژی فعالیت های فعلی را دشوار میکند. باید معلمان با خود مهربان باشند و تلاش آگاهانه در راستای افزایش روحیه و آرامش خود انجام دهند.

بیان احساسات و عواطف

حضور در محیط مدرسه و فضای آموزشی بمعنای این است که مخاطب کارمندان آموزشی اغلب دانش آموزان و دانشجویان هستند و این فضا شاید ناخوداگاه آن ها را به انزوای احساسی در بیان عواطف و فروخوردن خشم و احساسات ببرد که بسیار میتواند باعث آسیب های مخرب روحی و روانی شود.

احساسات را باید بیان کرد و در مورد آن ها گاهی بحث کرد؛ این میتواند به معنای پرداختن به موقعیت های مختلف با همکاران و دوستان قابل اعتماد باشد که مانع انباشته شدن احساسات و سنگین تر شدن بار آن ها بر دوش فرد شود.

ایجاد وقت تفریح و استراحت

بسیاری از معلمان و کارمندان آموزشی درگیر روزمرگی شدند و به بهانه های مختلف از فعالیت ها و خرده عادت هایی که میتواند بدون گرفتن زمان طولانی تاثیر بسزایی در کاهش استرس در آن ها داشته باشند دور شده اند. ورزش های تکراری و ساده ای مانند پیاده روی، شنا و دوچرخه سواری برای کاهش استرس مفید است. همچنین فعالیت های مدیتیشن و انجام فعالیت های ورزشی مختلف تاثیر بالایی بر تسکین استرس دارند. آن ها باید آنچه که مفید است را پیدا کنند و آن را به یک عادت تبدیل کنند. همچنین سرگرمی هایی که باعث نشاط شوند و توجه را متمرکز کنند نیز تسکین دهنده خوبی برای استرس و دفع فشارهای ذهنی هستند.

قدردانی کردن از خود و دیگران

یکی از نکاتی که در محیط آموزشی به آن اشاره کردیم، روزمرگی بود که اکثر کارمندان آموزشی با آن دخیل هستند. این روزمرگی گاهی باعث میشود که نکات مثبت از چشم دیگران و خود پوشیده بماند و در نتیجه عدم تشویق و قدردانی باعث کمرنگ شدن این فعالیت های مثبت میشود. معلمان و کارمندان آموزشی باید سعی کنند قدردانی از خود و دیگران را تمرین کنند و هرروز یک نکته مثبت پیدا کنند و به خود و دیگران آن را یادآوری کنند.

تغییر عادت‌ها

برخی فعالیت ها تنها در ظاهر تسکین دهنده هستند اما در ولقع اثر معکوس و بسیار مخرب دارند و در مقابل برخی فعالیت ها که ما در شبانه روز با آن ها درگیر هستیم ظاهر مخربی ندارند اما در بلندمدت تاثیر مخربی بر جای میگذارند. فعالیت هایی مانند خودخوری های مکرر و سیگارکشیدن یا مصرف داروهای آرامبخش تنها تسکین موقت ارائه میدهند و میتوانند مشکلات بسیار جدی در دراز مدت در سلامت جسم و روان ایجاد کنند. همچنین نداشتن برنامه ریزی و عقب ماندن از کارها و ملاقات ها و در ادامه باعجله انجام دادن آن ها میتواند باعث ایجاد استرس و اشتباه انجام دادن آن ها شود.