شفقنا رسانه- رضا قوی فکر با اشاره به اهمیت نحوه اطلاع رسانی اخبار و تحولات منطقه و خاورمیانه می گوید: چاره ی کار اعتماد مسئولین به اهالی رسانه است تا هم خبرها به موقع و به درستی به رسانه ها برسد، هم روزنامه نگاران آموزش دیده، با تجربه و حرفه ای قادر باشند در میدان و از نزدیک کسب خبر کنند و هم این فرصت را داشته باشند تا از خبرهای ارسالی به درستی و با دقت و ادبیات ویژه بهره ببرند که مخاطب دچار تنش و استرس نشود.
این روزها خبرهای مربوط به جنگ و تحولات پی درپی در منطقه بویژه در خاورمیانه ، رسانه ها و نیز فضای مجازی را پُرکرده است . دراین میان افکار عمومی، ناخود آگاه در معرض بمباران خبری قرار گرفته است که بی تردید نیازمند اطلاعات درست و آگاهی بخش است. رضا قوی فکر روزنامه نگار پیشکسوت ضمن تاکید بر اهمیت نحوه اطلاع رسانی اخبار و تحولات منطقه و خاورمیانه به شفقنا رسانه می گوید: چاره ی کار اعتماد مسئولین به اهالی رسانه است تا هم خبرها به موقع و به درستی به رسانه ها برسد، هم روزنامه نگاران آموزش دیده، با تجربه و حرفه ای قادر باشند در میدان و از نزدیک کسب خبر کنند و هم این فرصت را داشته باشند تا از خبرهای ارسالی به درستی و با دقت و ادبیات ویژه بهره ببرند که مخاطب دچار تنش و استرس نشود.
قوی فکر در این‌گفتگو به رسانه هایی اشاره می کند که در شرایط حساس و بحران زا باید بیش از شرایط عادی و معمولی به درستی و صحت خبرها توجه داشته باشند. او می گوید: در چنین‌شرایطی، کوچکترین لغزش در انتشار خبرها، ناکافی بودن اجزای خبرها، در مخاطب تنش ایجاد می کند و تاثیر این تنش ها در وضعیت روانی جامعه باعث می شود که استرس، عصبانیت و عارضه های روانی به افراد جامعه منتقل شود.
این روزنامه نگار قدیمی که نیم قرن سابقه ی روزنامه نگاری دارد، در همین زمینه می گوید: نکته ی مهم در این بحث، شرط اعتماد مسئولین به رسانه هاست. وقتی مسئولی خبرهای درست و واقعی را به موقع در اختیار رسانه ها قرار دهد یا روزنامه نگاران این آزادی عمل را داشته باشند که خودشان خبرها را تهیه کنند و به آگاهی مخاطبان شان برسانند، رسانه ها نیز با مدد گرفتن از روزنامه نگارانی با تجربه، تحصیلکرده، حرفه ای و آشنا با ادبیات خاص این شرایط، قادر خواهند بود تا خبرهای مربوط به مسایل حساس در شرایط بحرانی را با واژگانی به دور از تنش، استرس و به کار گرفتن ادبیاتی خاص که تنها از خبرنگاری کارکشته بر می آید به مخاطب خود منتقل کند.
او می گوید: روزنامه نگاری در چنین شرایطی درست‌مثل راه رفتن روی طناب بندبازی است. چوب تعادل در این میان همان ادبیات خاص است. ناگفته پیداست که ادبیات‌خاص در چنین شرایطی، ضمن رعایت اخلاق حرفه ای، بیان واقعیت ها و پاسخ به کنجکاوی مخاطب است. انتشار خبرها در چنین شرایطی باید هم مخاطب را راضی کند و هم باعث ایجاد تنش و استرس در او نشود. این را هم بگویم که وقتی خبری به صورت ناقص منتشر شود نه تنها مخاطب را قانع نمی کند و انتقال خبر به صورتی درست، انجام نمی شود بلکه انتشار خبر نیم بند ( ناقص) ایجاد شایعه می کند که بسیار خطرناک است. به طور مثال وقتی وزارت راه اعلام می کند که از فردا جاده چالوس به مدت یک ماه مسدود خواهد بود و در ادامه خبر، دلیل یا دلایل این محدودیت اعلام نشود، مخاطب حق دارد که به چنین خبری به دیده ی تردید نگاه کند. درنتیجه به دلیل کنجکاوی که ویژگیِ افراد است وقتی مخاطب به نتیجه دلخواهش نرسد به سراغ فضای مجازی یا منابع خبری دیگری می رود که به شدت شایعه گستر و پر از تناقض است. در حال حاضر با شکل گیری فضای مجازی، انتشار شایعات در بخش های مختلف به دلیل ویژگی های خاص و جذابیت های بی پایه و اساس در جامعه خواستنی، می نماید.
این روزنامه نگار پیشکسوت توضیح می دهد: اینکه به طور مثال اعلام شود پرواز هواپیماها به مدت ۹ ساعت متوقف می شود اما هیچ دلیلی برای آن اعلام نشود جز اینکه در میان افراد جامعه استرس ایجاد کند، نتیجه ی دیگری ندارد. بازتاب انتشار چنین خبرهایی سطح اعتماد مردم را به مسئولین کاهش می دهد.
قوی فکر در پایان یادآور می شود که در عصر گسترش روز افزون شبکه های اجتماعی، رسانه ها باید قادر باشند مخاطبانشان را حفظ کنند. او می گوید: نا گفته پیداست که برای حفظ مخاطب، رسانه ها باید آزادی عمل داشته باشند و برای داشتن آزادی عمل در حیطه ی رسانه ها مسئولین باید، ظرفیت پذیرش واقعیت ها را داشته باشند.
source