کتاب به صرف قهوه و پیتا نوشته معصومه صفایی‌راد، توسط انتشارات سوره مهر منتشر شده است. صفایی‌راد، نویسنده و مترجم جوان کشور، تجربه سفرش به بوسنی را در این اثر به مخاطبان ارائه می‌دهد.
او در این سفر که با گروهی از نویسندگان و هنرمندان به مناطق مختلف بوسنی انجام شد، تصویری تازه از زندگی مردم این کشور پس از سال‌ها جنگ و درگیری به نمایش می‌گذارد. مردم ایران بوسنی را بیشتر به خاطر جنگ‌های خونین و نسل‌کشی مسلمانان به دست صرب‌ها به یاد دارند؛ جنگی که باعث شد نیروهای ایرانی برای کمک به مسلمانان بوسنی به این کشور سفر کنند. این همدلی و حضور، سبب شده تا بعد از گذشت چند دهه، خاطره و ذهنیت مثبتی از ایرانی‌ها در دل مردم بوسنی باقی بماند.
صفایی‌راد در این سفرنامه فقط به ذکر ماجراهای سفر بسنده نکرده، بلکه به عنوان یک واقعه‌نگار دقیق، به موضوعات مختلف مرتبط با مردم این کشور می‌پردازد. این موضوعات پس از سال‌ها دوری از بوسنی، می‌تواند برای مخاطب کنجکاو ایرانی خواندنی و تأمل‌برانگیز باشد.
گزیده کتاب به صرف قهوه و پیتا
همین روزهای سفر ما هم در حال پخش سریال soz «عهد» بودند، سریالی اکشن درباره حضور سربازان ترکیه ای در مبارزه با تروریست و داعش در سوریه. ترکیه یک جور اتوپیای آن هاست؛ مدینه فاضله. سهم مهاجرت به ترکیه هم در زمان جنگ زیاد است.
در کل جمعیت بوسنیایی های ساکن ترکیه از بوسنیایی های بوسنی بیشتر است؛ بهتر است بگوییم بوشنیاک. اما بین سی ساله ها به بالا کسانی هستند که ایران را زمان جنگ یادشان هست. یک «دُبار حُمینی» (خمینی خوب) می گویند و معمولاً خاطره ای از غذا و کمکی که از ایرانی ها گرفتند دارند. با این خاطرات خوش دوستمان دارند و تقریباً همه شان یک سؤال می پرسند.
این همه سال کجا بودید؟! کجا بودیم؟ از صدقه سری صلح دیتون نبودیم. شرطی بود که امریکایی ها بعد صلح برای این کشور گذاشتند؛ خروج تمام نیروهای خارجی.
source