انقلاب در درمان سرطان؛ نابودی تومورها بدون آسیب به سلول‌های سالم با نانوذرات کروی دی‌اِن‌اِی

به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایرنا،پژوهشگران دانشگاه نورث‌وسترن در یک پیشرفت چشمگیر در عرصه درمان سرطان، توانستند با بازطراحی ساختار مولکولی یک داروی شیمی‌درمانی و تبدیل آن به نانوذرات کروی دی‌اِن‌اِی، اثربخشی آن را تا ۲۰ هزار برابر افزایش دهند. این روش جدید نه تنها عملکرد دارو را به طرز چشمگیری بهبود بخشیده، بلکه عوارض جانبی معمول داروهای شیمی‌درمانی را به حداقل رسانده است.

تحولی در نحوه درمان سرطان

این مطالعه، که برای درمان سرطان خون حاد میلوئیدی (AML) انجام شد، نشان داد که نسخه نانوذره‌ای دارو ۵- فلورواوراسیل می‌تواند تا ۱۲.۵ برابر بهتر وارد سلول‌های سرطانی شود، و میزان نابودی سلول‌های سرطانی را تا ۲۰ هزار برابر افزایش دهد. علاوه بر این، سرعت پیشرفت سرطان به میزان ۵۹ برابر کاهش یافت و جالب این‌که هیچ‌گونه عوارض جانبی قابل توجهی در مدل حیوانی مشاهده نشد.

این دستاورد نویدبخش یک رویکرد جدید و مؤثر در درمان سرطان است که می‌تواند به طور هدفمند سلول‌های سرطانی را هدف قرار داده و سلول‌های سالم را از آسیب‌های ناشی از درمان حفظ کند.

پیشگامی در نانوپزشکی ساختاری

این تحقیق، که در زمینه نانوپزشکی ساختاری انجام شده است، به‌ویژه اهمیت طراحی دقیق ساختار نانوداروها را برجسته می‌کند. نانوپزشکی ساختاری، که در آن ترکیب و ساختار داروهای نانو مقیاس برای کنترل رفتار آن‌ها در بدن طراحی می‌شود، می‌تواند در آینده زمینه‌ساز درمان‌های جدید برای بیماری‌های مختلف از جمله سرطان، بیماری‌های عفونی، اختلالات نورودژنراتیو و بیماری‌های خودایمنی باشد.

تجزیه و تحلیل جدید داروهای شیمی‌درمانی

یکی از مشکلات عمده در داروهای شیمی‌درمانی این است که این داروها به سلول‌های سالم نیز آسیب می‌زنند، به‌ویژه داروهایی مانند ۵- فلورواوراسیل که در برابر سلول‌های سرطانی عملکرد ضعیفی دارند. مشکل اصلی نه در خود دارو بلکه در نحوه پردازش آن توسط بدن است. این دارو حل‌شوندگی ضعیفی دارد و کمتر از ۱ درصد آن در مایعات بدن مانند خون حل می‌شود.

سازوکار عملکرد هدفمند

با بازطراحی ساختار مولکولی دارو به صورت نانوذرات دی‌اِن‌اِی کروی، این مولکول‌ها به‌راحتی توسط سلول‌های سرطانی جذب می‌شوند. این ساختار منظم به سلول‌های سرطانی امکان می‌دهد که دارو را شناسایی کرده و به‌طور مؤثر جذب کنند. پس از ورود به سلول، آنزیم‌ها پوسته دی‌اِن‌اِی را تجزیه کرده و دارو را آزاد می‌کنند تا سلول سرطانی را نابود کنند.

آینده پژوهش و کاربردهای بالینی

پروفسور چَد میرکین، سرپرست این مطالعه و یکی از پیشگامان نانوپزشکی، اعلام کرد که نتایج اولیه در مدل‌های حیوانی بسیار امیدوارکننده بوده است. در مرحله بعد، پژوهشگران قصد دارند این درمان را روی گروه‌های بزرگ‌تری از حیوانات آزمایشگاهی تست کنند و سپس به مدل‌های حیوانی بزرگ‌جثه منتقل کنند. هدف نهایی این است که این روش نوآورانه به کارآزمایی‌های بالینی انسانی برسد تا در نهایت در درمان سرطان‌های انسانی مورد استفاده قرار گیرد.

این پیشرفت علمی می‌تواند به تحولی بزرگ در درمان سرطان منجر شود. اگر نتایج این تحقیق به انسان‌ها تعمیم یابد، شاهد شیمی‌درمانی‌هایی خواهیم بود که نه تنها مؤثرترند، بلکه عوارض جانبی کمتری دارند و به سلول‌های سالم آسیب نمی‌زنند. این دستاورد همچنین نویدبخش استفاده از نانوپزشکی در درمان انواع دیگر بیماری‌ها نیز است.