به گزارش رکنا، بحث پروژه «اسرائیل بزرگ» یکی از هستههای اصلی تفکرات صهیونیستی است که ریشه در آرمانهای تئودور هرتزل از اواخر قرن نوزدهم دارد. این مفهوم، به مرور زمان، با طرحهای استراتژیک، سخنان سیاستمداران صهیونیستی همچون بنیامین نتانیاهو و بتسالئل اسموتریچ، و برخی نقشههای بلندپروازانه، شکل کاملتری یافته است.
این پروژه که به دنبال ایجاد سرزمینی از رود نیل تا فرات و حتی فراتر از آن است، نه تنها جنبهای دینی و تاریخی دارد، بلکه بهعنوان بخشی از استراتژی کلان اسرائیل برای تسلط منطقهای محسوب میشود.
پیدایش مفهوم اسرائیل بزرگ
اسرائیل بزرگ نخستین بار توسط تئودور هرتزل، بنیانگذار اولیه جنبش صهیونیسم، پیشنهاد شد. این پروژه بر اساس ادعاهای کتاب تورات و بخشهایی مانند «سفر پیدایش» (۱۵:۱۸-۲۱)، سرزمینهایی از نهر مصر تا رود فرات را به عنوان سرزمینهای وعده داده شده به قوم یهود معرفی میکند. در طول بیش از یک قرن، این ایده به یک گفتمان سیاسی و استراتژیک تبدیل شده است.
تغییر و تکامل در قرن بیستم
در دهههای آینده، مفهوم اسرائیل بزرگ از طریق طرحهایی همچون طرح ینون (۱۹۸۲) پیشرفت کرد. این طرح پیشنهاد کرد که کشورهای عربی مانند لبنان، سوریه، عراق و مصر به واحدهای کوچک قومی و مذهبی تقسیم شوند. طرح ینون، با هدف تضعیف کشورهای همسایه و دستیابی به ثبات طولانیمدت منطقهای برای اسرائیل، تلاشی بود در راستای کاربرد استراتژی تفرقهانداز و حکومتکن. این استراتژی در لبنان، سوریه، عراق و سایر کشورهای منطقه اجرا شد.
مختصات و جزئیات پروژه رژیم صهیونیستی
ابعاد جغرافیایی
نقشههای این پروژه، که در اظهارات سیاستمداران و رسانهها منتشر شده، شامل مناطق زیر است:
- فلسطین: کل سرزمینهای اشغالی شامل کرانه باختری و بیتالمقدس.
- لبنان: ایجاد منطقهای امن تا شمال رود لیتانی برای کنترل منابع.
- اردن: شامل تمام خاک این کشور.
- سوریه: بخشهای وسیعی از خاک شامل بلندیهای جولان.
- عراق: نیمی از خاک آن، برای دسترسی و تسلط تجاری به خلیج فارس.
- عربستان سعودی: حدود یک سوم خاک شامل مدینه منوره.
- مصر: یک چهارم خاک شامل سینا تا قاهره.
- ترکیه: بخشهایی از جنوب شامل استانهای هاتای، آدانا.
پشتوانه دینی و سیاسی
پروژه اسرائیل بزرگ بر بنیاد ادعاهای توراتی و وعدههایی که به ابراهیم در «سفر پیدایش» داده شد، استوار است. گروههایی همچون ایرگون و قوانین قومیتی اسرائیل، مانند قانون قومیت ۲۰۱۸، در تعیین اولویتهای توسعهطلبانه نقشی کلیدی ایفا میکنند و بر اساس این برنامه، شهرکسازی یهودی نیز بهعنوان ارزش ملی شناخته میشود.
اهداف اصلی این پروژه
گسترش قلمرو سرزمینی
پروژه اسرائیل بزرگ به دنبال ایجاد دولتی یهودی از رود نیل تا فرات است. مناطق استراتژیکی همچون بلندیهای جولان، جنوب لبنان تا عراق و بخشی از ترکیه هدف این طرح هستند. ایجاد منطقههای امن در لبنان و توسعه شهرکسازی در غزه و کرانه باختری بخشی از این استراتژی است.
تضعیف کشورهای همسایه
از طریق تجزیه کشورهای عربی بر اساس خطوط قومیتی و مذهبی، اسرائیل به دنبال کاهش قدرت کشورهای منطقه و ایجاد بیثباتی سیاسی برای جلوگیری از هماهنگی علیه این رژیم است.
مهاجرت اجباری فلسطینیها
این پروژه به دنبال اخراج فلسطینیها به کشورهایی همچون مصر و اردن است تا مناطقی مانند غزه و کرانه باختری به طور کامل یهودیسازی شوند.
تسلط اقتصادی بر منطقه
ایجاد راههای تجاری جدید مانند پروژه کانال بنگورین و تسلط بر منابع خلیج فارس بخشی از نقشههای اقتصادی بلندپروازانه اسرائیل است.
اتحاد با اقلیتها
اسرائیل با همکاری گروههای قومیتی مانند کردها و دروزیها تلاش دارد نفوذ خود را در مناطق استراتژیک کردستان عراق و سوریه گسترش دهد.
مشروعیتبخشی دینی
استناد به ادعاهای تورات مبنی بر وعدههای الهی به یهودیان، مشروعیتی برای تجاوزات اسرائیل به کشورهای منطقه فراهم کرده است و اظهارات سیاستمداران اسرائیلی این دیدگاه را تقویت میکند.
source