نقد و بررسی فیلم انواع مهربانی (Kinds of Kindness) ؛ کاوشی سورئال در ماهیت انسان

نقد و بررسی منتقدان

پیش از اینکه به بررسی و نقد فیلم جدید لانتیموس بپردازیم، بیاید ببینیم که منتقدان بزرگ دنیای سینما و طرفداران چه امتیازی به این اثر داده‌اند. در وب‌سایت گردآوری نقدها، راتن تومیتوز، فیلم انواع مهربانی نمره 72% از 258 نقد ارائه شده توسط منتقدان را دریافت کرد. میانگین امتیاز این فیلم نیز 6.5 از 10 است.

جمع‌بندی نظرات این وب‌سایت در نقد فیلم Kinds of Kindness می‌گوید:

انواع مهربانی یک سه ‌گانه بی‌احساس با طنزی گزنده است که «یورگوس لانتیموس» آن را در اوج انسان‌گریزی و البته طنز تند و تیز به نمایش می‌گذارد.

متاکریتیک که از میانگین وزنی استفاده می‌کند، به فیلم امتیاز 64 از 100 بر اساس نقدهای 58 منتقد را داده است که نشان‌دهنده‌ی نقدهای عموماً مثبت است.

همچنین، «برایان تلریکو»، منتقد وب‌سایت RogerEbert.com، بازی «جسی پلمونز» را ستایش کرد و در تحلیل فیلم Kinds of Kindness گفت:

اجرای خیره‌کننده «پلمونز» نه تنها یکی، بلکه حداقل دو و شاید سه تا از بهترین بازی‌های سال را ارائه می‌دهد و نقش مهمی در سرپا نگه داشتن انواع مهربانی دارد.

تحلیل ساختاری و روایی فیلم

«یورگوس لانتیموس» با یک سه گانه افسانه‌ای پیچیده بازگشته است. این فیلم مانند دیگر آثار این کارگردان، به بررسی ابعاد پیچیده و اغلب آزاردهنده طبیعت انسان می‌پردازد.

ساختار این فیلم شبیه به آثار قبلی او مانند دندان نیش (Dogtooth) و خرچنگ (The Lobster)، تکه‌تکه و نامنظم است و انتظارات بیننده را به چالش می‌کشد و او را مجبور می‌کند تا با حقایق ناخوشایند روبرو شود.

شخصیت‌های فیلم که توسط بازیگران برجسته‌ای مانند «اِما استون»، «جسی پلمونز»، «ویلم دفو» و دیگران ایفا می‌شوند، اغلب از نظر اخلاقی مبهم هستند و درگیر اعمالی می‌شوند که هم شوکه‌کننده و هم تأمل‌برانگیز هستند.

انواع مهربانی، دقیقاً مانند دیگر فیلم‌های «لانتیموس» برای همه مناسب نیست. طنز سیاه، تصاویر آزاردهنده و مضامین چالش‌برانگیز آن ممکن است مورد پسند همه قرار نگیرد؛ اما برای کسانی که از سینمای هنری قدردانی می‌کنند و مایل به درگیر شدن با یک فیلم تأمل‌برانگیز هستند، انواع مهربانی یک اثر ضروری برای تماشا محسوب می‌شود.

داستان فیلم از سه بخش متفاوت تشکیل شده که از لحاظ داستانی هیچ ربطی به یکدیگر ندارند، اما از موضوعات مشخصی پیروی می‌کنند. بخش اول، داستان زندگی یک مرد است که می‌خواهد از مسیر و هدف از پیش تعیین شده‌ی خود فرار کند. دومین داستان درباره یک پلیس است که با همسرش که از یک تصادف برگشته، به تفاهم نمی‌رسد. سومین داستان نیز درباره یک زن است که به دنبال یک فرد معجره‌گر می‌گردد.

انواع مهربانی در هر بخش خود، با فضایی وهم‌آور و کمدی سیاه، مخاطب را به دنیایی تاریک و عجیب و غریب می‌برد. خشونت و ظلم، محرک اصلی این فیلم هستند و اغلب به عنوان نوعی مهربانی اشاره می‌کنند. این دنیای عجیب و غریب، نیازمند بازی‌های متفاوت و غیرمعمول است که بازیگران این فیلم، به ویژه «اِما استون» و «جسی پلمونز»، به خوبی از پس آن برآمده‌اند.

نقد فیلم انواع مهربانی

«لانتیموس» پیش از اینکه با فیلم سوگلی و بیچارگان به این حجم از عامه‌پسندی برسد، آثار خاصی می‌ساخت که بار هنری بسیار زیادی را با خود حمل می‌کردند. او پس از ساخت دو فیلم سبک‌تر، حالا به سبک خودش بازگشت و صرفاً با گنجاندن بازیگران درجه یک، سعی بر تعادل بین سینمای هنری و عامه‌پسند پیدا کرد.

او حالا یک کارگردان حرفه‌ای محسوب می‌شود که با الهاماتی از سبک تعلیق «استنلی کوبریک» (به ویژه با  گنجاندن یک اثر موسیقی تکراری مانند چشمان کاملاً بسته)، پرداختن به پدیده ابزوردیسم است.

اگر فکر می‌کنید که در هر صحنه می‌دانید چه اتفاقی در حال رخ دادن است، سخت در اشتباه هستید. انواع مهربانی فیلمی است که شما را به چالش می‌کشد و دائماً شما را غافلگیر می‌کند.

انواع مهربانی عنوان بسیار مناسبی برای این فیلم است. هر کدام از داستان‌ها در این اثر جدید سورئال، نوعی از مهربانی را نشان می‌دهند که جنس متفاوتی دارد. در هر بخش، مهربانی به حداکثر کاری که یک انسان برای فرد دیگری می‌تواند انجام بدهد خلاصه می‌شود.

در دل سه بخش فیلم انواع مهربانی، یک موضوع مشترک و جذاب وجود دارد: تمایل به تسلط یا تسلیم شدن. در زندگی روزمره، بسیاری از افراد به دنبال کسی هستند که به آن‌ها دستور داده یا خودشان به دیگران دستور دهند.

یکی از خوانش‌های ممکن برای بررسی این فیلم، تمرکز بر فرهنگ سلات یا زیرمجموعه تاریک صنعت زندگی‌نامه‌نویسی است. در فیلم اول، شخصیت «پلمونز» وقتی کنترل خود را از دست می‌دهد، احساس می‌کند که دیوانه شده است. این روال، از زمان‌بندی گرفته تا رابطه جنسی، دقیقاً برنامه‌ریزی شده بود. در فیلم سوم نیز، شخصیت «استون» به دلیل عدم رعایت استانداردهای خلوص در فرقه خود، از کنترل خارج می‌شود.

بهترین فیلم های سورئال (surreal)

«جسی پلمونز» بدون شک بهترین بازیگر این فیلم به‌شمار می‌رود. او در دو بخش داستانی اول نقش اصلی را دارد و در بخش سوم نیز یک نقش کمرنگ و محوری را به خود می‌گیرد. هر سه نقش او، خصوصیات خاصی دارند که بدون شک فقط «پلمونز» می‌توانست از عهده آن‌ها بر بیاید.

همچنین، «اما استون» نیز فوق‌العاده در نقش خود ظاهر می‌شود. او نوع بیان هر شخصیت را به‌گونه‌ای پیش می‌برد که مخاطب علاقه پیدا کند تا بیشتر در مورد او بداند.

در این اثر، دو مشکل اساسی وجود داشت. نخستین اشتباهی که «لانتیموس» در ارائه فیلم انواع مهربانی انجام داد، الهام‌برداری‌های بسیار زیاد از آثار «استنلی کوبریک» بود. تنش بسیار تکراری و زیاد فیلم، گاهی اوقات به ضرر فیلم تمام می‌شد و هیچ ضرورتی در آن دیده نمی‌شد.

دومین مشکل فیلم نیز عدم هارمونی مناسب بین سه بخش است. هر داستان به‌گونه‌ای طراحی شده که اگر آن‌ها را به صورت برعکس ببینیم هم هیچ تغییری در فرآیند دیدگاه ما صورت نمی‌گیرد.

جمع‌بندی

به صورت کلی، ساختار روایی فیلم انواع مهربانی،به «لانتیموس» اجازه می‌دهد تا طیف وسیعی از مضامین از جمله عشق، فقدان، اندوه و پوچی وجود را به تصویر بکشد. لحن کلی فیلم اغلب تاریک و ملانکولیک است؛ اما لحظات طنز و امیدواری نیز در آن دیده می‌شود که تعادلی در فضای کلی فیلم ایجاد می‌کنند.

«لانتیموس» با استفاده از تکنیک‌های سمعی و بصری مختلف، فضایی وهم‌آلود و رویاگونه را برای مخاطب ایجاد می‌کند که گاهی اوقات به ضرر فیلم تمام می‌شود. انواع مهربانی فیلمی تأمل‌برانگیز به‌شمار می‌آید که مخاطب را به تفکر وادار می‌کند.

وب‌سایت فیگار به این فیلم نمره 8.5 از 10 را می‌دهد.

بیشتر بخوانید:

نظر شما درباره‌ی مطلب نقد فیلم انواع مهربانی چه بود؟ لطفا نظرات خود را در بخش کامنت با فیگار و دیگر کاربران به اشتراک بگذارید.